تاثیر آموزش رفتار بیآلایش بر گرایش به رابطه مثلثی

رفتار بیآلایش  زناشویی بیشتر بهعنوان یک نیاز روانشناختی بنیادی و یکی از ویژگیهای کلیدی ارتباطات زناشویی شناختهشده است که بر سازگاری زناشویی تاثیر میگذارد. هدف پژوهش حاضر آشکار ساختن اثربخشی آموزش رفتار بیآلایش  بر کاهش تراز گرایش به رابطه مثلثی بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون با گروه کنترل بود. بهمنظور جمعآوری اطلاعات از میان همه مراجعین زن دارای نشانگان گرایش به رابطه مثلثی مراجعهکننده به مرکز مشاوره سینای شهرستان همدان در ۶ ماهه نخست سال ۱۳۹۳ که تعداد این افراد نزدیک به ۲۰۰ نفر بود، ۳۰ زن انتخابشده و بهصورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده پرسشنامه محقق ساخته گرایش به رابطه مثلثی بود. نخست از هر دو گروه کنترل و آزمایش دادههای پیشآزمون جمعآوری شد. سپس گروه آزمایش ۱۲ جلسه آموزش رفتار بیآلایش  دریافت کرد ولی گروه کنترل هیچگونه مداخلهای دریافت نکرد. در مرحله آخر از هر دو گروه پسآزمون گرفته شد. نتایج تحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش رفتار بیآلایش  باعث کاهش گرایش به رابطه مثلثی در زنان متاهل میشود (۰۱/۰>p، ۷۹/۴۰= F). همچنین آموزش رفتار بیآلایش  باعث کاهش گرایش به گفتگوی خودمانی با دیگران (۰۱/۰>p، ۱۰/۱۵= F)، کاهش گرایش به افشاگری با دیگران (۰۱/۰>p، ۲۹/۹= F)، کاهش گرایش به وقت گذاشتن با دیگران (۰۱/۰>p، ۴۶/۱۴= F) و کاهش خروج از منزل با دیگران (۰۱/۰>p، ۹۶/۷= F) می گردد.

Keywords:

intimate behavior , triangular relationship , marital commitment , self-disclosure , رفتار بیآلایش , رابطه مثلثی , تعهد زناشویی , خود افشایی , صمیمیت