محمدرضا پاکروان چروده - استادیار گروه اقتصاد کشاورزی و توسعه روستایی، دانشگاه لرستان، خرمآباد، ایران
سیدصفدر حسینی - استاد گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
سعید نوری نائینی - دانشیار، گروه اقتصاد توسعه، دانشکده علوم اقتصادی و سیاسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

بهبود سطح امنیت غذایی با تاکید بر عوامل اقتصادی- اجتماعی در سطح خانوار همواره از اهمیت بسزایی برخوردار است. در مطالعه پیش­رو، پس از ارزیابی سطح امنیت غذایی خانوارهای مناطق شهری و روستایی استان خوزستان، عوامل اقتصادی، اجتماعی، و نژادی موثر بر آن در سال ۱۳۹۷ شناسایی شد. تعداد ۱۸۷۶ پرسشنامه در مناطق شهری و ۱۴۹۵ پرسشنامه در مناطق روستایی از طریق تکمیل پرسشنامه جمع­آوری شد. به منظور شناسایی عوامل موثر از مدل رگرسیون لاجستیک استفاده شد. نتایج نشان می­دهد که ۶۳ درصد از خانوارهای مناطق شهری و ۶۸ درصد از خانوارهای مناطق روستایی استان خوزستان دچار سطحی از ناامنی غذایی هستند. شهرستان­های حمیدیه با ۱۸ درصد، امیدیه ۲۵ درصد و دزفول ۲۸ درصد به ترتیب کمترین درصد خانوارهای دارای امنیت غذایی را در مناطق شهری استان خوزستان دارند. همچنین شهرستان‎های شادگان با ۱۳ درصد، ایذه با ۱۵ درصد و بندر ماهشهر با ۱۸ درصد به ترتیب کمترین درصد خانوارهای دارای امنیت غذایی را در مناطق روستایی استان خوزستان دارند. نتایح مدل کمی برآورد شده در مطالعه پیش­رو نشان داد که متغیرهای اشتغال سرپرست خانوار، درآمد، تعداد اتاق و مالکیت خودروی شخصی ارتباط مستقیم و معنی­داری با سطح امنیت غذایی در مناطق شهری و روستایی دارد. از این­رو، توجه اساسی به عوامل اقتصادی- اجتماعی مرتبط با بهبود سطح امنیت غذایی خانوار پیش از هرگونه مداخله به دلیل عدم کارایی اجرای سیاستهای جبران درآمد به عنوان تنها راهگزین بهبود وضعیت امنیت غذایی خانوارها از جمله راهکارهای سیاستی محسوب می­شود.

امنیت غذایی, عوامل اقتصادی- اجتماعی, خوزستان