تحلیل شگردهای وانمودگی و بیمرزی در تفکر کودکان با نگاهی به داستانهای کودکانه احمدرضا احمدی

واژه پسامدرن در رشتههای گوناگون علوم انسانی چون جامعهشناسی، روانشناسی و فلسفه وارد شد. یکی از نظریهپردازان پسامدرن ژان بودریار است که نظریه وانموده به جای واقعیت و بیمرزی را مطرح کرد که از طریق تخیل فلسفی قابل دریافت است. کودکان داستانهای کودکانه احمدرضا احمدی با تجربه انسان معاصر برای زیستن در جهانی که قطعیتها را مورد تردید قرار میدهد و او را وارد حیطه بیمرزی میسازد، آشنا می شوند. آنان با خوانش آثار کودکانه احمدی همواره در دنیای خیال و واقعیت، کودکی و بلوغ، مرزها و بیمرزیها نوسانی تعلیق گونه را تجربه می کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی شگردهای وانمودگی و بیمرزی در آثار احمدی بر مبنای دیدگاه بودریار، از دیدگاه تفکر کودکان و به روش توصیفی تحلیلی است. نتایج به دست آمده نشان میدهد که نویسنده میخواهد با وانمودههایی مانند وارد کردن اتفاقات دنیای خواب به دنیای واقعی، استفاده از نوشتار جادویی و شگردهای سورئالیستی و... تفکر کودکان را به سمت فلسفیدن درباره زندگی در دوران آشفتگی ها و سرگردانی های حاصل از بحران مدرنیته هدایت کند تا بدین طریق ذهن آنها را برای دست یافتن به دنیایی که امید را القا می کند و تلخی زیستن را کاهش می دهد، مهیا سازد.

Keywords:

داستان های کودکانه , تفکر کودک , بودریار , وانموده , بیمرزی , آثار کودکانه احمدرضا احمدی