تدوین مدل اضطراب کرونا در دانشجویان براساس خوشبینی و تابآوری: نقش میانجی حمایتاجتماعی ادراک شده

مقدمه: با توجه به شیوع ویروس کرونا در بین مردم به ویژه کشورهای آسیب­دیده که باعث ایجاد اضطراب شده ­است؛ هدف پژوهش حاضر مدل­یابی علی اضطراب کرونا در دانشجویان براساس خوش­بینی و تاب­آوری با میانجیگری حمایت اجتماعی ادراک­شده بود. روش بررسی: روش پژوهش توصیفی و از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه­ی آماری پژوهش حاضر کلیه دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی که در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ مشغول به تحصیل بودند را تشکیل می­داد که ۳۰۰ نفر به صورت اینترنتی و از طریق شبکه­های مجازی در پژوهش شرکت کردند. ابزارهای جمع­آوری اطلاعات شامل مقیاس اضطراب بیماری کرونا (علیپور و همکاران، ۱۳۹۸)، پرسشنامه جهت­گیری زندگی (شیر و کارور، ۱۹۹۲)، مقیاس تاب­آوری (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳) و مقیاس چند­بعدی حمایت اجتماعی ادراک­شده (زیمت و همکاران، ۱۹۸۸) بود. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از مدل­یابی معادلات ساختاری و از طریق نرم افزارهای Spss۲۳ و ۸.۸ Lisrel انجام شد. یافته­ها براساس نتایج بدست آمده مدل­ علی رابطه بین خوش­بینی، تاب­آوری، حمایت­اجتماعی ادراک­شده و اضطراب کرونا دانشجویان براساس شاخص­های مختلف برازش تایید ­شد. خوش­بینی، تاب­آوری و حمایت اجتماعی ادراک­شده بر میزان اضطراب کرونا دانشجویان اثر مستقیم دارند؛ همچنین خوش­بینی و تاب­آوری از طریق حمایت اجتماعی ادراک­شده بر اضطراب کرونا دانشجویان تاثیر غیرمستقیم دارد (۰۵/۰>P). بحث و نتیجه­گیری: بنابراین، خوش­بینی، تاب­آوری و حمایت اجتماعی ادراک­شده نقش مهمی در میزان اضطراب کرونا دانشجویان ایفا می­کنند و هدف قرار­دادن این سه مولفه به وسیله درمان­های روان­شناختی، می­تواند در کاهش اضطراب کرونا دانشجویان موثر باشد.  

Keywords:

Coronavirus , COVID۱۹ , Anxiety , Optimism , Social Support , ویروس کرونا , کوید-۱۹ , اضطراب , خوشبینی , حمایت اجتماعی