احد محمدی - Department of Clinical Psychology, Faculty of Medicine, AJA University of Medical Sciences, Tehran, Iran
پرویز دباغی - Department of Clinical Psychology, Faculty of Medicine, AJA University of Medical Sciences, Tehran, Iran
محسن احمدی طهور سلطانی - Behavioral Sciences Research Center, Department of Clinical Psychology, Baqiyatallah University of Medical Sciences, Tehran, Iran.

مقدمه: در جوانان و نوجوانان رفتارهای خودآسیبرسان دیده میشود. هدف از انجام این پژوهش، تعیین میزان اثر بخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر کاهش رفتارهای خودآسیبرسان سربازان دارای سابقه خودزنی در یک واحد نظامی بود. روش بررسی: این مطالعه نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه همراه با مرحله پیگیری بود. جهت نمونهگیری، از بین سربازان دارای سابقه خودآسیبی، تعداد ۲۰ نفر بهعنوان نمونه آماری به روش نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند و پس از انجام بررسیهای اولیه توسط پژوهشگر در خصوص دارا بودن معیارهای ورود به پژوهش، جهت شرکت در تحقیق انتخاب گردیدند. از پرسشنامه رفتارهای خودآسیبی گراتز جهت جمعآوری اطلاعات در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. بعد از اجرای پیش آزمون، گروه آزمایش تحت درمان برنامه رفتار درمانی دیالکتیکی بهصورت گروهی قرار گرفت. این برنامه در ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقهای و هفتهای ۲ جلسه اجرا شد. یافتهها : نتایج نشان داد که برنامه رفتار درمانی دیالکتیکی به روش گروهی بر کاهش رفتارهای خودآسیبرسان سربازان دارای سابقه خودزنی در یک واحد نظامی با سطح معنیداری ۰۴/۰p= موثر بود. همچنین رفتار درمانی دیالکتیک بر کاهش کارکردهای درون فردی و بین فردی رفتارهای خودآسیب رسان سربازان دارای سابقه خودزنی موثر بود. بحث و نتیجهگیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که برنامه رفتار درمانی دیالکتیک به روش گروهی بر کاهش رفتارهای خودآسیب رسان در سربازان دارای سابقه خودزنی موثر است.

Dialectical Behavior Therapy, Self-Injurious Behavior, Soldiers, Military, رفتار درمانی دیالکتیک, رفتارهای خودآسیب رسان, سربازان, نظامیان