تاثیر یک دوره تمرین هوازی و مهار نیتریکاکساید بر میزان نوروتروپسین عضله کند و تند انقباض موشهای صحرایی نر سالمند

مقدمه: یکی از عوامل از هم پاشی پیوندگاه عصب-عضله در دوران سالمندی نوروتروپسین است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی به همراه مهار نیتریک اکساید  (NO) بر مقادیر نوروتروپسین عضلات بازکننده دراز انگشتان پا (EDL) و نعلی در موشهای صحرایی سالمند بود. روش بررسی: سی و شش سر موش نر نژاد ویستار مسن (۲۰ماهه) به صورت تصادفی به شش گروه ۱) کنترل؛ ۲) کنترل-۲۵ (به همراه مهار NO با استفاده ازL-NAME با دوز روزانه mg/Kg۲۵)؛ ۳) کنترل-۱۰۰ ؛ ۴) تمرین-۲۵ ؛ ۵) تمرین-۱۰۰؛ و ۶) تمرین تقسیم شدند. گروههای تمرینی به مدت ۸ هفته، هر هفته ۵ روز و روزی ۶۰ دقیقه با سرعت ۲۸ متر بر دقیقه به طور فزاینده روی نوارگردان دویدند. ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، عضله نعلی و عضله بازکننده دراز انگشتان برداشته شد. یافتهها: کاهش معنیدار نوروتروپسین در گروههای کنترل-۲۵ و کنترل-۱۰۰ نسبت به گروه کنترل، در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل، در گروه تمرین-۲۵ نسبت به گروه کنترل-۲۵، و در گروه تمرین-۱۰۰ نسبت به گروه کنترل-۱۰۰ در هر دو عضله مشاهده شد (۰۵/۰>p). بحث و نتیجهگیری: تمرین هوازی سبب کاهش نوروتروپسین میشود. همچنین تمرین هوازی حتی در شرایط مهار NOS نیز میزان نوروتروپسین را کاهش میدهد. بنابراین انجام تمرین هوازی با کاهش نوروتروپسین و احتمالا اثر جبرانی در افزایش تولید نیتریکاکساید در دوران سالمندی میتواند در استحکام ناحیه تماس عصب-عضله و به تعویق افتادن سارکوپنیای ناشی از تحلیل این ناحیه نقش داشته باشد.

Keywords:

Aerobic Exercise , Nitric Oxide , Aging , Rat , تمرین هوازی , نیتریک اکساید , سالمندی , موش صحرایی