علی کمایی - گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، باوی، خوزستان، ایران
الهام الهی فرد - مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، باوی، خوزستان، ایران
عبد الرضا سیاهپوش - گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، باوی، خوزستان، ایران
محمدحسین طبیب - اداره حفظ نباتات، سازمان جهاد کشاورزی استان خوزستان، اهواز، ایران

پنیرک، علفهرزی رایج در مزارع گندم استان خوزستان میباشد که اغلب توسط علفکشهای تریبنورون-متیل، و تو، فور-دی + امسیپیآ، از گروههای بازدارنده استولاکتات سینتاز و اکسین مصنوعی، مهار میشود. اخیرا، گزارشهایی مبنی بر مهار ضعیف پنیرک با علفکشهای ذکر شده، بهویژه در مزارع گندم مناطق جنوب خوزستان ارایه شده است. بنابراین، بهدلیل فقدان تحقیق در خصوص بروز مقاومت پنیرک به این علفکشها و به منظور برآورد سطح مقاومت در میان تودههای پنیرک، بذور گونه پنیرک گل­ریز از مزارع گندم مناطق جنوب خوزستان جمع­آوری و بررسیهای گیاه کامل در گلدان انجام شد. نتایج آزمایش دز-پاسخ بر مبنای وزن تر نشان داد که تودههای پنیرک گل­ریز، با درجات مختلف مقاومت بین ۰۵/۲ تا ۱۱/۱۰ و ۵۱/۲ تا ۰۹/۳، بهترتیب نسبت به تریبنورون-متیل و تو، فور-دی+امسیپیآ مقاومت نشان دادند. همچنین، نتایج آزمایش دز-پاسخ بر مبنای تعداد بوتههای زنده مانده، حاکی از مقاوم بودن تودهها با درجات مختلف مقاومت بین ۶۲/۶ تا ۹۸/۱۵ و ۶۸/۲ تا ۹۱/۲ به ترتیب نسبت به تریبنورون-متیل و تو،فور-دی+ امسیپیآ بود.

اثر هورمسیس, درجه مقاومت, دز-پاسخ, زیستسنجی در گلدان, غربالگری, وزن تر