اثر مقایسهای جاذبهای سموم بر جذب مواد معدنی کممصرف در شرایط آزمایشگاهی و غلظت سرمی آنها در بره بلوچی

هدف از این پژوهش بررسی اثر بنتونیت، کائولن و کربن فعال بر جذب مس، آهن و منگنز به روشهای برونتنی و درونتنی در بره بلوچی بود. در آزمایش برونتنی، اثر جاذب بر جذب مواد معدنی در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل با محلولهای استاندارد مس، آهن و منگنز با غلظتهای به ترتیب هفت، ۲۰ و ۳۰ میلیگرم بر لیتر، چهار سطح جاذبها (بدون جاذب، ۱۰، ۲۰ و ۴۰ گرمدرلیتر) و PHسه  ۵/۵، ۶/۴و ۷/۵ و به مدت ۶۰ دقیقه انکوباسیون بررسی شدند. در آزمایش درونتنی، اثر افزودن بنتونیت، کائولن و کربن فعال در سطوح صفر (شاهد)، ۱۰ و ۲۰ گرمدرکیلوگرم به خوراک با استفاده از ۳۶ راس بره پرواری در سن ۷-۶ ماهگی، به مدت ۹۰روز در قالب طرح کاملا تصادفی بررسی شد. مصرف خوراک، افزایش وزن و غلظت مس، آهن و منگنز خون و پشم در روزهای صفر، ۴۵ و ۹۰ آزمایش اندازهگیری شد. در آزمایش برونتنی، کربن فعال بیشترین و کائولن کمترین جذب عناصر معدنی را با افزایش جاذب و pH داشتند (p<۰/۰۵). در آزمایش درون تنی اثر تیمارها بر مصرف خوراک، وزن بدن، افزایش وزن، ضریب تبدیل خوراک و مقدار آهن پشم و خون معنی دار نبود. مقدار مس و منگنز خون و پشم در بره های تغذیه شده با جاذب کمتر از تیمار شاهد بوئ (p<۰/۰۵). بهطورکلی، استفاده از جاذبها بهخصوص کربن فعال در غلظت پایین باعث جذب کمتر مواد معدنی میشود. همچنین، از روش آزمایشگاهی میتوان برای انتخاب جاذب بدون انجام آزمایشهای حیوانی استفاده کرد.

Keywords:

افزودنیهای خوراک , پشم , جذب , ریزمغذی: زیستفراهمی