تدوین مدل پیش بینی گرایش به تقلب در دانشجویان بر اساس متغیرهای تحصیلی

هدف این پژوهش تبیین و پیش­بینی تقلب تحصیلی در دانشجویان بر اساس متغیر­های تحصیلی شامل رضایت از تحصیل، انگیزش تحصیلی و خودناتوان­سازی تحصیلی است. پژوهش با روش توصیفی همبستگی انجام شد و جامعه آماری آن کلیه دانشجویان دانشگاه بوعلی سینای همدان به تعداد ۱۲۲۱۵ نفر بودند. نمونه آماری به حجم ۳۰۰ نفر انتخاب شد که با استفاده از روش نمونه­گیری طبقه­ای خوشه­ای، با خوشه­بندی جامعه بر اساس دانشکده و سپس طبقه­بندی آن بر اساس جنسیت و انتخاب نمونه به نسبت جنسیت انجام گردید. داده­های مورد نیاز با استفاده از پرسش­نامه­های انگیزش تحصیلی هارتر (۱۹۸۱)، خودناتوان­سازی جونز و رودولت (۱۹۸۲)، رضایت از تحصیل محسنی (۱۳۸۹) و نگرش به تقلب تحصیلی فراست (۱۳۹۲) گردآوری و با استفاده از آزمون رگرسیون چندگانه خطی هم­زمان تحلیل شد. نتایج تحلیل­ها نشان داد که متغیرهای تحصیلی در نظر گرفته شده، به­طور مجموع به میزان ۱۵ درصد گرایش دانشجویان به تقلب تحصیلی را تبیین می­نمایند، علاوه بر این خودناتوان­سازی تحصیلی به­تنهایی می­تواند به میزان ۳۹ درصد و انگیزش تحصیلی به میزان ۱۷ درصد گرایش دانشجویان را به تقلب تحصیلی پیش­بینی کند. بر اساس این یافته­ها می­توان گفت که، افزایش انگیزه تحصیل میزان گرایش به تقلب در دانشجویان را کاهش می­دهد ، نیز هر چه خودناتوان سازی دانشجویان کاهش یابد، احتمال ،گرایش آنان به تقلب تحصیلی نیز کاهش خواهد یافت.

Keywords:

گرایش به تقلب تحصیلی , رضایت از تحصیل , انگیزش تحصیلی , خودناتوانسازی تحصیلی