رابطه ابرازگری هیجان با سازگاری و دلزدگی زناشویی و مقایسه آن میان زوج های نابینا و بینا

پژوهش حاضر، با هدف تعیین رابطه ابرازگری هیجان (مثبت و منفی) با سازگاری و دلزدگی زناشویی و مقایسه آنها در زوجهای نابینا و زوجهای بینا در شهر تهران انجام شد. روش پژوهش همبستگی و علی مقایسهای بود. نمونهای متشکل از ۱۸۰ زوج (۹۰زوج نابینا و ۹۰ زوج بینا)به روش نمونهگیری دردسترس انتخاب شد. دادههای گردآمده، با استفاده از مقیاس دلزدگی پاینز، سازگاری زناشویی لاک و والاس و ابرازگری هیجان کینگ و اموز، به روش رگرسیون چندگانه و تحلیل واریانس چندراهه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۰تجزیه و تحلیل شد. یافتهها نشان داد که ابرازگری مثبت هیجان با سازگاری زناشویی، و ابرازگری منفی با دلزدگی زناشویی رابطه مثبت و معنی دار دارند(۰۱/۰p <). میانگین ابرازگری هیجان سازگاری و دلزدگی زناشویی در زوجهای نابینا و زوجهای بینا به طور معناداری متفاوت است و زوجهای نابینا از ابرازگری مثبت و سازگاری کمتر و ابرازگری منفی و دلزدگی زناشویی بالاتری نسبت به زوجهای بینا برخوردارند. . با توجه به پیچیدگی روابط زناشویی امروزی و توقعات رو به افزایش افراد از یک رابطه دوجانبه در جامعه مدرن، این مسائل در زندگی زناشویی، زوجهای نابینا را نیز دگیر کرده است، از این رو باید درگام نخست زمینه مهارتمندی نابینایان جهت کسب استقلال و همسرگزینی آگاهانه و درگام بعدی در بهبود روند زندگی مشترک این گروه در جامعه تدابیر لازم اندیشیده شود

Keywords:

ابرازگری هیجان , دلزدگی زناشویی , سازگاری زناشویی نابینا