تبیین رشد پس از ضربه بر اساس شیوههای مقابله با استرس، سبکهای دلبستگی و کیفیت زندگی در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه

هدف: این مطالعه به بررسی رابطه رشد پس از ضربه با سبکهای دلبستگی، شیوههای مقابله، کیفیت زندگی و ویژگیهای جمعیتشناختی و پیشبینی رشد پس از ضربه بر اساس این متغیرها در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه شهر شیراز پرداخته شد. روش کار: در قالب یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی، تعداد ۱۰۰ جانباز مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه به شیوه تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری سیاهه رشد پس از ضربه، پرسشنامه شیوههای مقابله با استرس پارکر و اندلر، پرسشنامه سبکهای دلبستگی بزرگسالان هازن و شیور و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت به همراه پرسشنامه ویژگیهای جمعیتشناختی بود. یافتهها: نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد رشد پس از ضربه با تحصیلات (۱۷۷/۰ r=)، درصد جانبازی (۳۵۲/۰r=)، دلبستگی اجتنابی (۳۰۹/۰- r=)، سبک مقابله با استرس مسئلهمدار (۲۴۸/۰r=) و کیفیت زندگی روانی (۲۱۸/۰r=) رابطه معناداری دارد (۰۵/۰p<). علاوه بر این، نتایج تحلیل رگرسیون به شیوه گام به گام هم نشان داد درصد جانبازی، سبک دلبستگی اجتنابی، سن و کیفیت زندگی روانی در مجموع ۷/۳۰ درصد از رشد پس از ضربه را تبیین میکنند (۰۵/۰p<). نتیجه گیری: این نتایج بیانگر آن است که ارائه مداخلاتی در جهت آموزش شیوههای مقابلهای مسئلهمدار، کاهش سبک دلبستگی اجتنابی و همچنین ارتقا کیفیت زندگی روانی، میتواند در جهت بهبود رشد پس از ضربه به تبع آن سازگاری مطلوب تر و سازنده با اختلال رشد پس از ضربه در جانبازان موثر باشد.

Keywords:

traumatic growth , Stress Coping styles , Attachment Styles , Quality of Life , رشد پس از ضربه , شیوه های مقابله با استرس , سبکهای دلبستگی , کیفیت زندگی.