احساس تنگنا و محدودیت اجتماعی بیماران ترومایی در تطابق با آمپوتاسیون: یک مطالعه کیفی

مقدمه: تاثیری که آمپوتاسیون بر وضعیت روحی-روانی و اجتماعی بر جای می گذارد غیر قابل انکار است زیرا ناتوانی جسمی علاوه بر سازگاری روانی- اجتماعی بر سلامت روان فرد نیز تاثیر گذاشته و این گونه افراد در مقایسه با افراد عادی بیشتر دچار انزوای اجتماعی می شوند. از طرفی تعامل اجتماعی به عنوان قوی ترین نیروی مقابله ای برای رویارویی موفقیت آمیز با آمپوتاسیون و شرایط تنش زا شناخته شده و تحمل مشکلات را برای بیماران تسهیل می کند. روش کار: مطالعه حاضر با رویکرد تحقیق کیفی وروش تحلیل محتوا انجام گردیده است. مشارکت کنندگان شامل ۲۰ نفر آمپوتاسیون اندام تحتانی ناشی از تروما بودند. نمونه گیری به صورت مبتنی بر هدف شروع شد و تا اشباع داده ها ادامه یافت مصاحبه بدون ساختار، روش اصلی جمع آوری داده بود. داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی و به صورت مقایسه مداوم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: درون مایه اصلی استخراج شده از داده ها تنگنا و محدودیت اجتماعی بود طبقات شامل " مداقه دیگران در زندگی "، " احساس طرد شدن "، " اختلال در عملکرد روزانه "، " پنهان کاری جسمی -روانی"، " ترحم گریزی" و"کاهش مراوده با دیگران" بودند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به تعدد مشکلات جسمی، روحی و اجتماعی در بیماران ترومایی، شناسایی و تعدیل عوامل موثر در تنگنا و محدودیت اجتماعی می تواند در تطابق این افراد با بیماری و ارتقای کیفیت زندگی آنها موثر باشد.

Keywords:

Amputation , Emotion , qualitative study , آمپوتاسیون , احساسات , مطالعه کیفی