بررسی اثر یکسان گزینی دانشجویان در گروه بندی کوچک مطالعاتی بر ثمر بخشی یادگیری مشارکتی در شیوه آموزشی مبتنی بر حل مسئله

مقدمه: شیوه آموزشی مبتنی بر حل مسئله (PBL) یک روش آموزشی نوین بوده که این سیستم باعث میشود تا دانشجو مسائلی که میداند و مسائلی که باید بداند را بشناسد و چگونگی بدست اوردن آن اطلاعات را متوجه شود. ما در این مطالعه با همسان سازی توزیع دانشجویان قوی در گروه های کوچک در جهت افزایش ثمر بخشی یادگیری مشارکتی در روش PBL برآمده ایم. روش کار: دراین مطالعه نیمه تجربی، دانشجویان از نظر معدل به دو گروه همسان (تجربی و شاهد) تقسیم شدند و برای هر دو گروه مباحث یکسان و اساتید ثابت انتخاب گردید. در گروه شاهد دانشجویان بصورت تصادفی در گروه های کوچک پنج نفره تقسیم و مباحث بصورت PBL برای ایشان تدریس شد. از سویی در گروه تجربی، دانشجویان بصورت همسان در گروه های پنج نفره از نظر معدل تقسیم و مباحث به روشPBL  برای این گروه نیز تدریس گردید. متغیر مورد ارزیابی در این مطالعه بررسی میزان یادگیری دانشجویان بر اساس مباحث تئوری و ارزیابی عملکرد ایشان جهت تفسیر آزمایشات و اقدامات درمانی بعد از مطالعه یک مورد شرح حال تعیین گردید. آنالیز داده ها به کمک نرم افزار آماری SPSS نگارش ۲۰ و با استفاده از آزمون هایt  مستقل و t زوج انجام گردید. یافته ها: بررسی مقایسه میانگین آزمون های یادگیری و عملکرد در ابتدای مطالعه در دو گروه تفاوت معنی داری را نشان نداد (۰۵/۰PBL در گروه های کوچک قابلیت اجرا دارد بلکه با تغییراتی همچون حضور دانشجوی قوی در هر گروه در هر گروه می تواند باعث افزایش میزان یادگیری هم گروهی ها و فعالتر کردن بحث های درون گروهی و مانع از انحراف مسیر یادگیری شود. در حقیقت حضور یک دانشجوی قوی در هر گروه می تواند نقش مکمل استاد را ایفا می نماید.

Keywords:

Medical Education , Problem Based Learning , Matching , یکسان گزینی , گروه بندی کوچک مطالعاتی , یادگیری مشارکتی , PBL