رابطه مورد تمسخر قرار گرفتن به خاطر ظاهر و بازداری رفتاری با شدت نشانگان بد شکلی بدن: نقش واسطه ای کمال گرایی منفی

مقدمه: مدلهای شناختی-رفتاری صفات شخصیتی ویژهای را به عنوان عوامل خطر برای ایجاد اختلال بد شکلی بدن در نظر گرفته اند. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه مورد تمسخر قرار گرفتن مبتنی بر ظاهر و سیستم بازداری رفتاری با اختلال بدشکلی بدن با در نظر گرفتن نقش واسطه ای کمال گرایی بود. روش کار: پژوهش حاضر به صورت توصیفی- همبستگی و بر روی ۲۰۰ دانشجوی دانشگاه آزاد قزوین انجام شده که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده اند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه های اضطراب نسبت به ظاهر برای سنجش اختلال بد شکلی بدن، مورد تمسخر قرار گرفتن به خاطر ظاهر،  پرسشنامه شخصیتی گری ـ ویلسون، و پرسشنامه کمال گرایی بودند. داده ها با روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر و به کمک نرم افزار SPSS.۱۶ و Lisrel ۸/۵ تحلیل شدند. یافتهها: نتایج تحلیل مسیر نیز نشان داد که مدل ارائه شده با داده های جمع آوری شده برازش دارد و در این مدل مورد تمسخر قرار گرفتن به خاطر ظاهر به طور مستقیم و غیر مستقیم، کمال گرایی به طور مستقیم  و بازداری رفتاری نیز به طور غیر مستقیم و به واسطه کمال گرایی با اختلال بد شکی بدن رابطه دارند  (۹۸/۰AGFI،۰۲۳/۰RMSEA=، ۹۸/۰=NFI). نتیجه گیری: نتایج نشان داد افرادی که دارای سابقه مورد تمسخر قرار گرفتن هستند و نمرات بالاتری در سیستم بازداری رفتاری و کمال گرایی منفی کسب می کنند، مستعد ابتلا به اختلال بد شکلی بدن هستند.

Keywords:

Body Dysmorphic Disorder , Negative Perfectionism , Appearance- based Victimization , Behavioral Inhibition System , اختلال بدشکلی بدن , کمال گرایی , مورد تمسخر قرار گرفتن به خاطر ظاهر , سیستم بازداری رفتار