مناره نبی یوا
فاطمه وحیدی

یکی از مهمترین شیوه­های تعلیم و تربیت، روش الگوگیری است. اسلام هم برای تربیت و تعالی انسان­ها بر این اصل مهم تاکید کرده است؛ زیرا شخصیت الگو به عنوان نقطه کانونی در محور رشد و هدایت­های اخلاقی-تربیتی قرار می­گیرد و در شکل­گیری رفتار تربیت­شونده آثار زیادی برجا میگذارد. یکی از تعلیمات تربیتی در نظام دینی که نمودی خاص در برنامه­های تربیتی حضرت زهرا (س) دارد شیوه­های برخورد با کودکان است. فرهنگ اسلام، دوان کودکی را مهمترین و زیربنایی­ترین دوره­های آموزش و شکل­گیری شخصیت برای انسان می­داند و نقشه­های آموزشی و تربیتی را از نظر ثبات ماندگاری و تاثیر، مانند حکاکی بر سنگ می­داند. یکی از حساسیت­های کودکان، جانب­داری و توجه خاص پدر و مادر به کودکان دیگر است. به همین دلیل در روایات، بر رعایت عدالت و مساوات بین فرزندان و محبت­کردن، هدیه­دادن و توجه­کردن به­ویژه توجه به حساسیت بیشتر دختران در این مورد تاکید شده است. مقاله حاضر به روش کتابخانه­ای، سبک فرزندپروری حضرت زهرا (س) را بررسی می­کند. توجه به امور معنوی، نام­گذاری شایسته، پرورش حس خداپرستی در کودکان، بوسیدن و ملاطفت با آنها، رعایت عدالت، اظهار علاقه، بازی، عقیقه، صدقه­دادن برای آنها، آموزش مسائل عبادی و توجه به تغذیه از جمله این موارد است.

فرزند پروری, تربیت, سبک حضرت زهرا علیها السلام