بررسی نقش راهبرد بازآفرینی در ساماندهی بافتهای قدیمی و فرسوده شهرها با رویکرد توسعه پایدار مطالعه موردی: محله غریبان شهر اردبیل

موضوع فرسودگی بافت قدیمی، امروزه یکی از مهمترین چالشها و مسائل اغلب شهرهای کهن ایرانی است که فرا روی جامعهی تصمیم گیران و برنامه ریزان شهری قرارگرفته است. در دهههای اخیر رشد شتابان شهرنشینی و توسعه و گسترش بیرویه شهرها؛ تنگناها، معضلات و پیچیدگیهایی را به همراه داشته که شدت یافتن ضرباهنگ "تغییر فضایی- کالبدی" در بخشهای قدیمی و مرکزی شهرها از پیامدهای آن پدیده بوده است. پژوهش حاضر به دنبال بررسی و ارزیابی بازآفرینی محله قدیمی غریبان شهر اردبیل، در جهت تحرک و سرزندگی با ایجاد سلسلهمراتب خدماتی، افزایش کیفیتهای محیطی و ارتقای ایمنی و امنیت محلی میباشد. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی بوده و برای ارزیابی بازآفرینی، چهار مولفه کالبدی، محیطی، اجتماعی و اقتصادی با زیرمعیارهایشان موردبررسی قرارگرفته است. جامعه آماری شامل کل جمعیت محله موردمطالعه به تعداد ۳۳۳۵ نفر میباشد که برمبنای فرمول کوکران۳۵۰ نفر بهعنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت تجزیهوتحلیل آماری دادهها از نرمافزار SPSS استفاده گردید. در بخش آمار توصیفی از میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی از آزمون T تک نمونهای و تحلیل واریانس و لون استفاده به عمل آمد. نتایج آزمون تی تک نمونهای تفاوت معنیداری را بین میانگین تاثیر بازآفرینی محله غریبان بر کاهش مشکلات کالبدی، اجتماعی و اقتصادی نشان میدهد، بنابراین میتوان گفت که بازآفرینی محله غریبان بر کاهش مشکلات کالبدی، اجتماعی و اقتصادی محله غریبان کاملا موثر است. اما میانگین متغیر کیفیت محیطی کمتر از میانگین نظری ۳ بوده و میتوان گفت بازآفرینی محله غریبان بر کاهش مشکلات کیفیت محیطی محله غریبان چندان موثر نبوده است.

Keywords:

بازآفرینی , ساماندهی , بافت قدیمی , توسعه پایدار , محله غریبان اردبیل