مقایسه ی باورهای خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دورهی متوسطه دارای سبکهای دلبستگی ایمن، ناایمن اجتنابی و ناایمن دوسوگرا شهرستان سنندج.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه باورهای خودکارآمدی وپیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارای سبک های دلبستگی ایمن، ناایمن اجتنابی و ناایمن دوسوگرا شهرستان سنندج انجام گرفته است. بدین منظور نمونه آماری به تعداد 243 نفر از دانش آموزان دوره ی متوسطه سنندج به روش نمونهگیری طبقهای انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارتند از مقیاس دلبستگی بزرگسالAAI)و مقیاس خودکارآمدیGSE) که بطور همزمان بر روی نمونه اجرا شدند و برای ارزیابی آزمودنیها در پیشرفت تحصیلی از معدل نوبت گذشته آنان سود جستیم. جهت سنجشهر دو سئوال اصلی پژوهش از آزمون تحلیل واریانسیک طرفه استفاده شد. همچنین در گام بعدی جهت پیگیری تفاوتهای معنادار و مقایسههای دوگانه ازآزمون تعقیبی توکی استفاده کردیم. نتایج پژوهش نشان داد که بین باورهای خودکارآمدی دانش آموزان دارای سبک دلبستگی ایمن و ناایمن اجتنابی و همچنین ایمن و ناایمن دوسوگرا با اطمینان0/95 تفاوت معنی دار وجود داشته و بین باورهای خودکارآمدی دانش آموزان دارای سبکهای دلبستگی ناایمن اجتنابی و ناایمن دوسوگرا تفاوت معنی دار وجود ندارد و بین پیشرفت تحصیلی دانشآموزان دارای سبکهای دلبستگی ایمن و ناایمن اجتنابی و همچنین ایمن و ناایمن دوسوگرا با اطمینان 0/99 تفاوت معنیدار وجود دارد و این تفاوت در بین دانشآموزان دارای سبکهای دلبستگی ناایمن اجتنابی و ناایمن دوسوگرا معنیدار وجود نیست. همچنین در تحلیل جانبی بین باورهای خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی همبستگی مثبت و معنادار بدست آمد.

Keywords:

دلبستگی ایمن , دلبستگی ناایمن اجتنابی , دلبستگی ناایمن دوسوگرا , باورهای خودکارآمدی , پیشرفت تحصیلی