احد پاشالو - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران
محمد زهدی گهرپور - دانشجوی دکترای جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران
جلیل دلشادزاد - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران
احمد پاشالو

در بیشتر کشورها، مناطق مرزی دورترین مناطق پیرامونی از مرکز و به همین دلیل اغلب این مناطق از عقب مانده ترین و محروم ترین مناطق کشورها هستند . توسعه نامتوازن بخش های اقتصادی، اجتماعی، اکولوژی و همچنین نبود تعامل های منطقه ای منجر به این محرومیت ها شده است . توسعه مناطق مرزی و ایجاد اشتغال در این مناطق به منظور کاهش فقر و بیکاری این امکان را به وجود می آورد که از هزینه های روانی و اقتصادی مهاجرت اجتناب شود و از منابع طبیعی و تجهیزات سرمایه ای و زیرساخت های اجتماعی بهره برداری شود. بازارچه ها از جمله مزیت های مناطق مرزی هستند که با ایجاد تحرک واداشتن در ظرفیت ها و مزیت های محلی، تغییرات نهادی وسیع با هدف رفع موانع موجود اجتماعی و اقتصادی، لازم است توسعه این مناطق مورد توجه قرار گیرند. استان آذربایجان غربی با قرار گرفتن در گلوگاه قفقاز و همسایگی با کشورهای ترکیه و عراق از سیاست های توسعه ای کشور به کنار نبوده و دولت برای سامان دادن به مبادلات مرزی اقدام به تاسیس بازارچه های مرزی در این استان کرد. این تحقیق به دنبال پاسخگویی به این پرسش است که؛ بازارچه های رازی و سرو در توسعه مناطق مرزی پیرامون خود چگونه عمل کرده اند؟ همچنین عملکرد هر یک از این بازارچه ها در توسعه محلی چگونه است؟ این تحقیق به صورت توصیفی - تحلیلی انجام و در جمع آوری اطلاعات از منابع مختلفی همچون مصاحبه، گزارش های آماری، کتا ب ها، مجله ها و. . . استفاده شده است؛ نتایج تحقیق نشان می دهد که هر دو بازارچه مورد مطالعه با در نظر گرفتن پتانسیل های موجود نتوانسته اند آن طور که شایسته است در توسعه نواحی مرزی خود و بهبود وضعیت معیشت مردم ساکن گام های اساسی بردارند. در این بین بازارچه مرزی سرو که در مرکز استان واقع شده و مورد توجه بیشتر مسئولان استانی است، عملکرد قابل قبولی نسبت به بازارچه رازی نداشته است.

بازارچههای مرزی, توسعه, بازارچه رازی, بازارچه سرو, مناطق مرزی, آذربایجان غربی