محسن علایی - استادیار دانشگاه پیام نور اردبیل
بهنام کمالی

پژوهش حاضر در پی یافتن رابطه بین قشربندی اجتماعی و احساس امنیت اجتماعی، در بین ساکنان شهر اردبیل در سال ۱۳۹۰ است. قشربندی اجتماعی، واژه عامی است برای وصف ساختارهای منظم نابرابری اجتماعی حاصل از تقسیم کار اجتماعی در جوامع پیچیده، یا به عبارت دیگر دسته بندی سلسله مراتبی، توزیع نابرابر پاداشهای مادی و نمادی. احساس امنیت اجتماعی به عنوان امری ذهنی - روانی به شدت تحت تاثیر پایگاه اجتماعی در سلسله مراتب اجتماعی است. احساس امنیت به احساس رهایی انسان از اضطراب، بیم و خطر اطلاق میشود. روش پژوهش، پیمایشی از نوع همبستگی و روش نمونهگیری نیز خوشه ای چند مرحله ای است. حجم نمونه آماری ۳۸۰ خانوار و همچنین برای تعیین تفاوت بین گروه ها از آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد بیشترین فراوانی قشربندی، مربوط به قشر متوسط جامعه با ۵۷.۷ درصد است. همچنین میانگین احساس امنیت اجتماعی ۵۳.۰۵ با انحراف معیار ۱۰.۵۱ به دست آمد. نتایج نشان داد بین میزان درآمد، سطح تحصیلات، منزلت شغلی، میزان دارایی اقتصادی- مالی، نوع مسکن، سبک زندگی و میزان احساس امنیت اجتماعی، رابطه معنا داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که قشر بالا، از میزان احساس امنیت اجتماعی بالایی نسبت به قشرهای متوسط و پایین برخوردار است. در نهایت از مجموع ۸ فرضیه پژوهش، ۷ مورد آن تایید شد.

قشربندی اجتماعی, احساس امنیت اجتماعی