بازتعریف کارکردهای روستایی در پرتو تحول ساختارهای مدیریتی مناطق مرزی(مورد مطالعه: استان سیستان و بلوچستان)

مدیریت روستایی در ایران، ابتدا با تاکید بر توسعه از بالا به پایین آغاز گردیده و در دهه های اخیر، به ویژه بعد از تاسیس دهیاری ها با ترویج روش های مدیریتی نوین و کارساز مشارکتی و بومی ، توجه خود را به توسعه از پایین به بالا و مدیریت خودجوش و محلی معطوف کرده است که گذار از ساختارهای مدیریت سنتی به مدیریت نوین، با حضور گسترده تشکیلات حکومتی جهت رتق و فتق امور روستاییان به جای مدیریت امور توسط حاکمان محلی، آثار گوناگون و بعضا متناقضی به همراه داشته است؛ به گونه ای که امروزه در برخی روستاها شاهد آن هستیم. دهستان پلان، در بخش پلان استان مرزی سیستان و بلوچستان قرار دارد که در روند تغییر ساختارهای مدیریتی واقع شده و با جامعه آماری ۶ روستا مورد مطالعه می باشد . در این مقاله که با روش توصیفی تحلیلی انجام گرفته، به این فرضیه که آیا تحول ساختارهای روستاگردانی سبب دگرگونی کارکردها و زیرساخت های توسعه ای در سطوح روستایی شده است، پاسخ داده می شود. بر حسب مقضیات تحقیق ، از ابزارهای مطالعات کتابخانه ای و پیمایشی استفاده شده و اطلاعات به صورت جدول، نقشه، و نمودار نمایش و آزمون های آماری انجام SPSS داده شده است؛ سپس تحلیل و نتیجه گیری با استفاده از نرم افزار تحلیلی گرفته است. استفاده از مصاحبه غیر رسمی جامع مبتنی بر فرضیه و دیدگاه نظری و مشاهده آشکار غیر مشارکتی ، بیشترین اطلاعات را در اختیار پژوهشگر ان گذاش ته است . در نتیجه ، تبعات تغییر فنون روستاگردانی با نظرخواهی از جامعه آماری تحلیل شده و در پایان، فرضیه تحقیق تایید شده است. به طوری که کارکردهای اقتصادی به میزان چشمگیری افول کرده و کارکردهای اجتماعی فرهنگی جامعه روستا ، پیرو تغییرات ساختاری فنون مدیریتی، متحول شده است.

Keywords:

کارکردهای روستایی , فنون روستاگردانی , مدیریت روستایی , توسعه روستایی , دهستان پلان