سمانه عابدی - علامه طباطبائی

نوع مقاله: مروری امنیت آب و غذا از اساسیترین مباحث در همه کشورهای جهان محسوب میشود. از طرفی کمبود آب در ایران در حال تبدیلشدن به یک بحران ملی است و صاحبنظران منشا آن را در دو بعد تغییرات اقلیمی و مدیریت غیر بهینه منابع آب در کشور عنوان میکنند. بهطوریکه در آینده با افزایش تنشهای آبی، تولید داخلی با چالش بزرگتری مواجه خواهد شد که میتواند منجر به وابستگی بیشتر به واردات مواد غذایی گردد. اما این نکته قابلتامل است که کمآبی در آینده اساسا به دلیل کمبود آب نخواهد بود، بلکه به دلیل ضعف در قوانین، سیاستگذاریهای نامطلوب و استفاده بدون برنامهریزی از منابع آب است. بر این اساس، حکمروایی آب در ایران به یک نگرانی کلیدی در زمینه افزایش کمبود آب، تعارضات آب محلی و مرزی و تغییرات آب و هوایی جهانی، تبدیلشده است. خشکیدن حوضههای آبی و افت سفرههای زیرزمینی دستاورد این حکمروایی است. درمجموع در شرایط فعلی ایران جهت تضمین تولید مواد غذایی پایدار تحت وضعیت کمبود آبی رو به رشد، لازم است تا همراه با توانمندسازی جوامع بومی و احیای دانش آنها در زمینههای مرتبط با حفاظت و بهرهبرداری بهینه از منابع آبی، حکمروایی خوب آب نیز، مورد توجه قرار گیرد. بنابراین در این مطالعه، ضمن پرداختن به ابعاد مختلف حکمروایی آب و نقش آن در امنیت آب و امنیت غذایی، به بیان روشهای ابتکاری حکمروایی در زمینه امنیت آب نسبت به روشهای مرسوم مدیریت یکپارچه منابع آب، پرداخته میشود.

حکمروایی آب, امنیت آب, امنیت غذایی, مدیریت یکپارچه منابع آب