جایگاه فریضه امر به معروف و نهی از منکردر پیشگیری از عدم رعایت حجاب شرعی با مطالعه موردی شهرستان همدان

هدف: پژوهش حاضر بررسی سیاست تقنینی امر به معروف و نهی از منکر در کاهش جرم بدحجابی با مطالعه موردی شهرستان همدان است. روش پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی از نوع علمی مقایسهای و جامعه آماری پژوهش شامل تمامی صاحبنظران در عرصه فرهنگی و متولیان قضایی در سال ۹۴ بوده که از این افراد، تعداد ۱۴۴ نفر (۹۰ نفر مردو ۵۴ نفر زن) بهعنوان نمونه و به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. دادهها با استفاده از پرسشنامه با طیف لیکرت، جمعآوری گردید و در تعداد ۱۴۴ پرسشنامه در قالب ۳۰ گویه در اختیار جامعه آماری در دسترس قرار گرفت. برای تجزیهوتحلیل دادهها از روشهای آماری آزمون ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن و نیز نرمافزار SPSS استفاده شد. یافتهها: نتایج حاصله در بین ۴ طیف (قضات، دانشجویان، روحانیون، ضابطین) سطح معناداری را با توجه به ضرایب حاصله نشان داد که عدم وجود سیاست تقنینی مناسب ۷۲/۰، تهاجم فرهنگی ۶۵/۰، و فقدان تعمیق ارزشها و آموزههای دینی ۵۹/۰، به ترتیب مهمترین عوامل گرایش به عدم رعایت حجاب شرعی در نتیجه مغفول ماندن این تاسیس فقهی و حقوقی در جامعه است.

Keywords:

امر به معروف و نهی از منکر , پیشگیری از جرم , جرمشناسی پیشگیرانه