نوید شاهرخی صبور - دکتری دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی تبریز، ایران.
سجاد جنتی - دانشجوی دکتری دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی شهرکرد، ایران.

چکیده پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر کابرگولین و HCG در ایجاد استروس سگهای ژرمن شیپرد انجام پذیرفت. در این پژوهش، ۱۲ قلاده سگ ماده بالغ نژاد ژرمن شیپرد به دو گروه تقسیم شدند: ۸  قلاده سگ که با  دوز ۵ میکروگرم بر کیلوگرم داروی کابرگولین بهصورت خوراکی، روزانه و ۲ روز پس از شروع پرواستروس تیمار شدند و ۴ قلاده سگ که گروه کنترل بودند. سگ­هایی که علائم پرواستروس را نشان دادند، به ۲ زیرگروه تقسیم شدند و به ۴ قلاده سگ ۵۰۰ واحد بینالملل هورمون HCG  به طریق عضلانی در روز اول و سوم از شروع استروس تزریق شد و ۴ قلاده سگ باقیمانده نیز دارویی دریافت ننمودند. نمونه خون از تمام سگ­های موردنظر هر یک روز در میان جهت اندازه­گیری میزان پروژسترون اخذ گردید. وقوع پرواستروس در فاصله بین ۱۸ الی ۳۹ روز؛ میانگین (۵/۵±۵/۲۷) از شروع تجویز دارو و در بین ۹۰ درصد سگ­های تحت تیمار مشاهده شد (۰۵/۰>P). میانگین طول مدتزمان استروس در بین گروه مورد آزمایش (۸/۷±۶/۸) روز ثبت گردید (۰۵/۰>P). میزان آبستنی برای هر دو گروه از سگ­های تحت تیمار ۶۰% بود. میزان توله­زایی نیز پس از ثبت سوابق زایش برای دام­های آبستن HCG+ و HCG- به ترتیب (۹/۰±۵/۵) و (۸/۱±۶/۴) روز ثبت گردید (۰۵/۰>P). داد­ه­های بهدستآمده در خصوص بروز آبستنی و استروس از طریق آزمون مربع کای و خاتمه درمان تا بروز علائم استروس از طریق نرمافزار SAS مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد استروس نرمال و باروری با استفاده از کابرگولین به دست میآید و تزریق HCG تاثیر قابلتوجهی بر میزان آبستنی ندارد.

کابرگولین, hcg, استروس, ژرمن شیپرد, پلیس مبارزه با مواد مخدر