بهسازی و نوسازی بافت فرسوده در منطقه ۶ شهراصفهان

امروزه وجود مناطق فرسوده ی شهری از جمله واقعیت های متوسط وبزرگ کشوراست که به همراه خود مسائل ونیازهای خاصی راایجاد کرده اند، به طوری که برتصمیم گیری های مدیران شهری اثرگذاربوده وبخش مهمی ازفعالیت های انان به بهبود شرایط وراهکارهای مناسب برای بالابردن شرایط زندگی در این مناطق اختصاص یافته است. طی سالیان گذشته دولت راهکارهای گوناگونی را درراستای احیا، بازسازی و بهسازی این بافت ها تجربه کرده است بافت تاریخی وقدیمی شهرهای کشور که در اغلب موارد هسته اولیه واصلی ان شهرها را تشکیل می دهد از یک طرف جزو میراث فرهنگی وتاریخی ان شهرها محسوب شده و حفظ بهسازی کالبدی و توانمندسازی عملکردی انها اجتناب ناپذیر می باشد واز طرف دیگراغلب این بافت ها با گذشت زمان و عدم توجه ونگهداری مناسب دچار فرسودگی و عملکردی می گردند. شناسایی وضعیت کالبدی و عملکردی این بافت ها به منظور برنامه ریزی و مدیریت حفظ و نگهداری انها از اقدامات اولیه و مهمی است که باید صورت پذیرد. یکی از مهم ترین مسائل گریبان گیر بافت های شهری مسئله فرسودگی است که در مناطق تاریخی و قدیمی شهرها محسوس تراست. شهراصفهان به عنوان سومین کلان شهر ایران: دارای ۲۲۸۰/۲۱هکتار (حدود(%۱۱ بافت فرسوده است. این پژوهش به بررسی بهسازی و نوسازی بافت فرسوده منطقه ۶ این شهر به عنوان محدوده ای که قسمتی ازبافت های فرسوده رادرخودجای داده پرداخته است.

Keywords:

بافت فرسوده , بهسازی , نوسازی , منطقه ۶ اصفهان , بافت تاریخی