ریحانه زارعی - دانشگاه پیام نور اصفهان، اصفهان
مهدی ابراهیمی - دانشگاه پیام نور اصفهان، اصفهان

بیشتر شهرهای کشور در دهه های اخیر به سبب افزایش جمعیت دچار دگرگونی شده و این تحولات سبب گردیده است تا مقوله های برنامه ریزی شهری و در درون آن برنامه ریزی مسکن اهمیت دو چندانی یابد در این راستا شاخص های استاندارد مسکن از کلیدی ترین و مهم ترین ابزارها در برنامه ریزی مسکن محسوب می گردد، با بررسی آن ها پارامترهای موثر در امر مسکن را می توان شناخت و هرگونه برنامه ریزی و تصمیم در مورد مسکن را آسان نمود. هدف از این پژوهش بررسی شاخص های کمی و کیفی مسکن ها در شهرضا می باشد. روش پژوهش به کار رفته در این مقاله کیفی و ابزار استفاده شده در آن عمدتا مبتنی بر متن خوانی(فیش برداری) و مشاهدات(میدانی و غیرمیدانی) است.در پایان با توجه به توان موجود در گستره های شهری، شهرضا(مساکن قدیمی و مخروبه) مشخص می شود که در صورت استفاده حداکثر از آنها و اتخاذ الگوی مناسب پیشرفت مسکونی، بخشی از نیازهای آینده، در داخل شهر تامین می شود.

تغییرات کمی مسکن، تغییرات کیفی مسکن، پیش بینی مسکن، شهرضا.