سمیرا عادلی - عضو هیئت علمی دانشگاه شهید باهنر کرمان (کرمان، دانشکده هنر ومعماری د
محسن عباسی هرفته - دانشجوی دکتری مرمت ابنیه دانشگاه هنر اصفهان

امروزه سبک سازی درحوزه ساخت و ساز و به ویژه مقاوم سازی و بهبود عملکرد ابنیه در مقابل نیروهای جانبی از قبیل زلزله در زمزه مهمترین و اساسی‌ترین پایه‌های ساختِ ساختمان به شمار می‌رود. این تفکر جایگاه و پایگاهی سترگ در نظام ساخت وساز سنتی ایران داشته است. ایرانیان به عنوان صاحبان تمدنی که ابنیه‌ای دیرپا و ماندگار را شامل می‌شود، تمهیدات فکورانه‌ای را برای نیارش و استواری بنا در نظام ساخت و سازِ خود اندیشیده‌اند. تمهیداتی که موجب شده بنا مصائب و تنش‌های بسیاری را بر پیکره و سازه خود تحمل نماید. شناخت عمیق روش ها و شیوه های سبک سازی ابنیه در نظام ساخت و ساز سنتی زمینه نگهداری، حفاظت و برخورد شایسته با این ابنیه را فراهم می آورد، همچنین در کنار خلاقیت و درک صحیح ملزومات و واقعیات امروزی، قابلیت حل مسائل روز را با اندکی دخل و تصرف دارد. بر این مبنا این مقاله قصد آن دارد تا با بهره گیری از روش های میدانی، بررسی مصادیق موجود و استناد به اسناد مکتوب در این زمینه ضمن بررسی و معرفی دلایل و جایگاه این اصل مهم در معماری سنتی ایران، به بازخوانی شیوه ها و روشهای سبک سازی در فرهنگ ساخت سنتی ایران بپردازد؛ تا از این طریق ضمن بازکاوی و تبیین این دانش نهفته در ابنیه تاریخی، زمینه را جهت بهره مندی مجدد از شیوه های گوناگون سبک سازی سنتی در صنعت ساخت و ساز کنونی فراهم آورد

سبک سازی، سازه سنتی، معماری سنتی ایران