شناسایی و اولویت بندی عناصر تاثیرگذار بر تصادفات ناوگان بار درون شهری (مطالعه موردی: شهر اصفهان)

کشور ما، در زمینه حوادث ترافیکی و تلفات و صدمات ناشی از آن دروضعیتی نامطلوب به سرمی برد. بطوری که روزانه تعداد قابل توجهی از شهروندان جان خود را درجاده ها و معابر شهری از دست داده و یا دچار مصدومیت می شوند. امروزه، تصادفات در جامعه ما مورد توجه بسیاری از دانشمندان، مشاوران سلامت، قانون گذاران و سیاست مداران است، اما کمبود بستر مطالعاتی و تحلیلی تصادفات جهت استفاده درتصمیم سازی و شناسایی صحیح مشکلات موجب گردیده تا اثربخشی مطلوبی از برنامه ها و راهکارهای کنترل و کاهش آمار تصادفات و تلفات حاصل نگردد. حوزه حمل و نقل بار به عنوان یکی از مهمترین و حساس ترین حوزه های حمل و نقلی در بحث ایمنی مطرح می باشد. علیرغم اینکه وسایل نقلیه باری سنگین و نیمه سنگین درصد کمتری از ترکیب وسایل نقلیه را تشکیل میدهند، اما اثرات این وسایل در مقوله ایمنی بسیار بیشتر از سایر وسایل نقلیه بوده و به طور معمول تصادفاتی که یکی از وسایل نقلیه دخیل در آن ها ناوگان بار باشد، از شدت بالایی برخوردار هستند. این ناوگان، به علت دارا بودن بار، سرعت کم و قدرت کنترل مانور پایین حین حرکت، امکان تصادف بالاتری را دارا می باشند. در این تحقیق، به شناسایی و بررسی عناصر تاثیرگذار بر تصادفات ناوگان حمل بار درون شهری پرداخته شده است. به همین منظور با استفاده از آمار به دست آمده از پزشکی قانونی، پلیس راهور و معاونت حمل و نقل و ترافیک شهرداری اصفهان و نظرسنجی کارشناسان پلیس راهور شهر اصفهان، تصادفات با تمام جزییات (نوع وسیله نقلیه، سن، جنس، مقصر، تحصیلات و غیره)جمع آوری شده است. سپس با استفاده از روابط ریاضی هر یک از عوامل موثر برتصادفات با زیر مجموعه های آن مشخص شده است. همچنین با استفاده از نرم افزار آماری و داده های موجود، ارزیابی علل تصادفات صورت گرفته است. پس از شناسایی رفتارهای پرخطر، شرایط عوامل انسانی (سن های پرخطر و موارد دیگر)، مسیرهای مستعد تصادفات (نقاط حادثه خیز)، تخلف های حادثه ساز و موارد دیگر، راهکارهایی برای کاهش تصادفات ارائه شده است. با توجه به اینکه حدود ۶۰ درصد از تصادفات ناوگان باری مربوط به انسان و ویژگیهای او می باشد، آموزش موضوعات مرتبط با حمل و نقل به فعالان این بخش به خصوص راهبران که بار اصلی حمل و نقل بار را به دوش می کشند، در توسعه بهره وری و افزایش ایمنی انکارناپذیر است. ضمن آنکه آموزش می تواند زمینه ساز بهره وری اقتصادی بیشتر برای این افراد و در نهایت جامعه حمل و نقل گردد. در واقع با استفاده از آموزش منسجم و هدفمند می توان با انتقال دانش و آگاهی لازم، هزینه تجربه نمودن در جامه حمل و نقل را برای راهبران و جامعه حمل و نقل کاهش و با ارتقا فرهنگ عمومی استفاده کنندگان از معابر و راه ها و رانندگی صحیح و مبتنی بر مقررات، موجبات افزایش ایمنی تردد و به تبع آن کاهش تصادفات را فراهم کرد.

Keywords:

تصادفات , حمل و نقل بار درون شهری , ناوگان بار , راهبران ناوگان بار , آموزش راهبران