واکاوی عناصر تاثیرگذار در چگونگی ارتقای کیفیت رفتارهای اجتماعی در فضای بینابین در مجتمع های مسکونی

طراحی مجتمع های مسکونی امروزی به دلیل عدم توجه به نیازهای انسانی ساکنین از جمله روابط اجتماعی میان همسایگان و بدنبال آن کاهش شناخت ساکنین از یکدیگر باعث ایجاد مشکلاتی در فعالیت های اجتماعی و تعاملات بین ساکنین شده است . ما چه به صورت مثبت وچه به صورت منفی عمل کنیم؛ در هر دو حال رفتار ما معلول علل اجتماعی است. این تاثیر پذیری به حدی است که گاه عکس العمل ما نسبت به یک موضوع خاص درتنهایی بسیار متفاوت از هنگامی است که درجمع قرار می گیریم . از سوی دیگر از آنجا که ما انسان ها موجوداتی اجتماعی هستیم و به یکدیگر وابستگی داریم، رفتار خود را بسته به شرایط، رفتار دیگران و هنجارهای اجتماعی تنظیم می کنیم.رفتار انسان همواره در بستر محیط معنادار می شود و نمی توان بدون در نظر داشتن محیط و شرایط آن ، ساختارهای رفتاری را تجزیه و تحلیل کرد .بنابراین دستیابی به محیطی متناسب با نیازهای رفتاری ، توقعات و نیازهای کیفی کاربران و در نهایت دستیابی به یک مسکن مطلوب ، باید ضمن شناخت ویژگی های مسکن ، شناخت رفتار انسان در محیط مسکونی را نیز مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار دهد .روش پژوهش از نوع توصیفی - تحلیلی می باشد و روش جمع آوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای انجام گرفته است .و به بررسی فضای بینابین به عنوان فضای اجتماعی تاثیرگذار و همچنین تاثیر مولفه های موثر بر این فضا می پردازد .یافته ها نشان می دهد عوامل مهمی از جمله ایجاد فضای بینابین که از آن به عنوان فضای سوم نیز یاد کردیم و همچنین مشارکت ساکنین در فعالیتهای جمعی مربوط به مجتمع ،ایجاد الگوی طراحی مناسب برای فضایی امن و قابل کنترل ، همگنی ساکنان ، حفظ حریم خصوصی و ... باعث ایجاد رفتارهای اجتماعی بین آنها و افزایش کیفیت این رفتارها می شود .

Keywords:

کیفیت رفتار , رفتارهای اجتماعی , فضای بینابین , مجتمع های مسکونی