پراکنش پارک های شهری مناسب در پدافند غیر عامل زلزله و راهکارهای استفاده از آنها در موقع بحران (نمونه موردی مناطق یازده گانه کلانشهر شیراز)

فضاهای باز شهری بعنوان پهنه های استراتژیک کنترل و دفع تهدید ها در مواقع بحران محسوب می شوند که از جمله این فضاهای باز شهری را میتوان به پارک ها و بوستان های شهری اشاره کرد که نقشی استراتژیک و غیر قابل جایگزین دارند چرا که در وقوع بحران های شهری اصل در دسترسبودن امکانات اسکان و زیست اضطراری از یک سو و از سوی دیگر محصور نبودن و نیز حساست برانگیز نبودن که اصولی اساسی در پهنه های قابلاستفاده در پدافند غیرعامل می باشند که همه این معیارها در پارک های در مقیاس منطقه ای و بوستان های در مقیاس ناحیه ی شهری در دسترساست. تاریخ گذشته و معاصر شیراز نشان می دهد که این شهر نیز پیوسته نیازمند برنامه ریزی پدافند غیرعامل برای مدیریت بحران های شهریاست. سوال اصلی پژوهش این است که با توجه به اصول پدافند غیر عامل، پراکنش فضاهای باز سبز شهری در مقیاس منطقه ای در راستای کنترلبحران هایی همچون زلزله در سطح مناطق یازده گانه شیراز چگونه است و با چه راهکارهایی میتوانند به عنوان مامن شهروندان و قربانیان مورداستفاده قرار گیرند.در صورت وجود برنامه ریزی و تجهیز مناسب و استفاده از راهکارهای مدونی که در این پژوهش به آن اشاره شد، این تعداد پارک منطقه ای درکلانشهر شیراز که به ۳۴ پارک منطقه ای می رسند می توان مکانی مناسب برای مدیریت بحران ها و نیز مامنی برای شهروندان آسیب دیده تلقی شوند.در این پژوهش تلاش شد با استفاده از منابع کتابخانه ای و نیز سایر منابع علمی موجود و تحلیل میزان پراکنش فضاهای باز سبز شهری (پارک ها)در سطح مناطق یازده گانه شهر شیراز در راستای اصول پدافند غیر عامل پرداخته شود.

Keywords:

فضای باز شهری , فضای باز سبز شهری , پارک ها , شیراز , پدافند غیرعامل