امیر شفیعی سروستانی - کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز-ایران

تحولات در معماری معاصر ایران براساس روندی از پیش طراحی شده، رخ نداده است. انقلاب اسلامی نقطه عطف مهمیدر این تحولات محسوب می شود که تحت تاثیر آن فرم معماری نیز دچار تحول شده است. پژوهش حاضر از روش تحقیق توصیفی– تحلیلی و براساس نظری و با استفاده از اسناد کتابخانه ای مورد بررسی قرار گرفته است و هدف از این پژوهش این است که باتوجه به شرایط هر دهه، سه اثر معمار منتخب شده و دلایل انتخاب آن را معرفی و با توجه به نظر نظریه پردازان جهانی نظیربرادبنت و آنتونی وارد، مگ گینتی، کاری یورماکا و ... مورد تحلیل قرار گیرد. نتایج حاصل از این پژوهش آن است که معمار در دهههای قبل از انقلاب و پس از آن از یک تفکر و روش خاص استفاده نموده است که می توان، در سه گرایش عمده در روند تحولاتفرمی در طراحی معماری معاصر طی سه دهه مختلف مشاهده نمود. آثار دهه اول تحت تاثیر اندیشه های مدرن، دوم تحت تاثیراندیشه های پست مدرن و سوم با تقلیدی از تفکرات غربی و کلاسیک طراحی و ساخته شده اند. بنابراین طراح هنگام طراحی وساخت از حیطه تفکری طی دهه های مختلف خارج نبوده و در تمام آثار خود آن را رعایت کرده است.

معماری معاصر، تفکرات، نظریه پردازان جهانی، طراحی، دهه