پیش بینی رفتارهای پرخاشگرانه بر اساس ضربه کودکی در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه

هدف پژوهش حاضر پیش بینی رفتارهای پرخاشگرانه براساس ضربه کودکی در دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحیه ی ۳ شهر تبریز در سال تحصیلی ۹۷-۹۸ میباشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، تعداد ۵۶۹۷ دانش آموز دختر است. حجم نمونه ۳۶۰ نفر از دانش آموزان میباشد که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شد. داده های مورد نظر با استفاده از پرسشنامه ی پرخاشگری آیزنگ و گلین ویلسون و پرسشنامه ی ضربه کودکی برنشتاین جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها از روشهای آماری همبستگی و رگرسیون چند متغیره استفاده گردید. به منظور تحلیل نتایج از نرم افزار SPSS۲۵ استفاده شد. یافته ها حاکی از آن است که بین پرخاشگری و ضربه کودکی رابطه وجود دارد. به طوری این رابطه بین پرخاشگری و ضربه کودکی رابطه ای مثبت و معنادار است. نتایج بیانگر این است که ضربه های دوران کودکی برای رفتارهای پرخاشگرانه ی دانش آموزان دختر، از قدرت پیشبینی کنندگی معناداری برخوردار است. به طوری که متغیر پیش بین ۱۱/۷درصد از واریانس رفتارهای پرخاشگرانه را پیش بینی میکند.

Keywords:

پرخاشگری , دانش آموزان , دوران کودکی , ضربه کودکی.