سازه الفبای زندگی در معماری ایران

Publish Year: 1390
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,722

This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NCSA02_049

تاریخ نمایه سازی: 8 مرداد 1390

Abstract:

معماری یک هنر منطقی است و منطق آن بر اصول سازه ای استوار است. درک معماری بدون درک سازه، حساسیتها و عکس العمل های انسان نسبت به مقاومت مصالح و هندسه سازه که وزن عظیمی را در هوا برعلیه قوه جاذبه بر پا نگه می دارد غیر ممکن است. انسان ها نسبت به کنترل نیروهای سازه ای عکس العملی ادراکی به شیوه نیاکان خود نشان می دهند و از پرده ای از هوا ما بین ستون ها و حریم فضایی اطراف آنها آگاه اند و به حالت عمودی ستونها و نیروهای فشاری قوس ها و به ظرافت و نرمی کابل ها اهمیت می دهند. معماری را اغلب همانند نقاشی وموسیقی و مجسمه سازی جز هنرهای زیبا می دانند ولی معماری همانند ساختن وخلق کردن است. زمانی یک معمار می تواند بگوید که معماری انجام شده که یک حرکت خلاقانه در آن انجام پذیرفته باشد، حال لذتی که در معماری نهفته است، عکس العملی استنباطی است که توسط نیروهای کنترل شده سازه ای صورت می گیرد. بنا ایجاد تعادلی است، که در آن معمار قوانین حاکم بر سازه را در مقابل نیرو های پیرامونی قرار می دهند. درک این قوانیین آسان است. زیرا بدن ما همان نیرو هایی را که بر بنا اثر می گذارد، احساس می کند. در پروسه معماری و ایجاد یک اثر خلاق با طغیانی از ایده ها و کانسپت های متفاوت روبه رو هستیم که در این روند، تجسم یا تصور سازه یک هنر است، که به طور اساسی به وسیله تجزیه تحلیل درونی و درک مستقیم رفتار سازه ای حاصل شده است. که در معماری گذشته ایران خود نمایی می کند و هرگز نتیجه ای صر فا استد لالی و قیاسی نیست. سازه و طراحی معماری در معماری ایران جدانشدنی است. همانند ماهیچه ای انسانی که بدون استخوان بندی توانایی انجام کارهای فیزیکی را ندارد و این دو از یک جنس می باشند. انطباق این دو است که معماری ایران را پایدار کرده است وجوهره این معماری که خلق فضا است را ایجاد می کند که تحقق آن منوط به ایجاد فضایی است که با حواس پنج گانه یا فرا تر از آن حواس متافیزیکی درک می گردد. اندیشه است که فرم سازه را در معماری ایران رقم می زند و روح بی زمان زمان در ظرفی برای مظروف تعریف می کند. خواه این ظرف گرد زمان را گرفته باشد یا فارغ از آن تعریف گردد که الفبای پایداری را برای الگوبی بودن برای تمام ادوار رقم می زند و این چیزی است که معماری ایران را ماندگار و ابدی کرده است. در این مقاله سعی شده جنبه های کالبدی از استفاده سازه به عنوان کلید واژه در معماری ایران مورد بحث و برسی قرار گیرد. که الگویی برای حل چالش هایی رو به روی معماری در قرن جدید ایجاد نماید

Authors

حسین جاماسبی

عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان

رضا پرویزی

عضو هیات علمی گروه معماری موسسه آموزش عالی دیلمان

علی پورافراسیابی

کارشناس معماری، گروه معماری موسسه آموزش عالی دیلمان

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • [[) پیر نیا، م، ک، 101. سبک شناسی معماری ایران ...
  • پوپ‌آ.88. معماری ایران، ترجمه غلامحسین صدری افشار - نشر اختران ...
  • سالوادوری، م.97. سازه در معماری ترجمه دکتر گلابچی انتشاراتدانشگاه تهران ...
  • ویلسون، ف، 1918. سازه الفبای معماری، ترجمه ع.شروه منتشارات اسرار ...
  • مور فولر، 187. درک رفتار سازه ها، ترجمه دکتر محمود ...
  • Scott, Geoffrey. (1924), the architecture of humanism, University Paperbacks, London. ...
  • نمایش کامل مراجع