علی اکبر محمدزاده ینگی آباد - روانشناس مرکز مشاوره و خدمات روانشناختی اسین

این مقاله، یک مدل همگرا کننده و مکمل برای رسیدن به تشخیص و انتخاب روش تغییر در مشکلات تعاملی کودکان و والدین را بصورت مقدماتی و مفهومی معرفی می کند. کانونهای تمرکز یافتگی، اصول یا قواعدی شبیه سازی شده از الگوهای تفکر منطقی هستند آنها روال یا انگاره یا الگوی رسیدن به هدف را جهت می دهند. کانونهای تمرکز یافتگی مانند سیستم عمل می کنند نسبت به تغییر مقاوم هستند و از کانال تبادلات و تحریفات شناختی و تعاملات بین فردی، خود را تثبیت می کنند. منطق گرایی در مشاجرات خانوادگی، یک کانون تمرکز یافتگی است که اعضای خانواده را وادار می کند از طریق قانع ساز یکدیگر مشکلات را حل کنند. مبنای این مدل، پیگیری و شناسایی کانونهایی است که سبب توجه متمرکز غیر ارادی ناشی از تنش، و شکل گیر پاسخدهی های ناکارآمد در تعاملات والدین و کودکان می شوند. پیرامون هر مشکل ممکن است بیش از یک و گاه چندین کانون تمرکزیافتگی وجود داشته باشد آنها حایز ارزش تشخیصی و درمانی متفاوتی هستند. کانونهای تمرکز یافتگی اثرات متضادی بریکدیگر دارند از این طریق، پاسخدهی های آسیب زای ناشی از یکدیگر را تقویت می کنند. کانون ها آنها می توانند تمرکز یافتگی های دیگری نظیر اختلالات تبدیلی و یا سایکوسوماتیک را خلق کنند. کانون تمرکز یافتگی همچنین ممکن است در حوزه افکار، هیجانات و ادراک مثبت فعال شود فرایندی که بخشی از درمان در این مدل را تشکیل می دهد. این مدل بیش از ۱۷ سال (از عمرکاری ۲۷ ساله نویسنده آن) در مشاوره و درمان مشکلات تعاملی کودک و والدین و همچنین مشکلات تعاملی زوج ها، مورد استفاده بوده است. این مقاله فقط دربردارنده معرفی مقدماتی این مدل است و شواهد و داده های پژوهشی در آن مورد استفاده قرار نگرفته است.

کانون تمرکز یافتگی، روان درمانی، سلامت کودک