اثربخشی آموزش مهارت های فرزندپروری مبتنی بر رویکرد راه حل مدار بر اختلالات درون سازی کودکان پیش دبستانی

پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی آموزش مهارت های فرزندپروری مبتنی بر رویکرد راه حل مدار بر اختلالات درون سازی کودکان پیش دبستانی ناحیه ۴ شهر اصفهان انجام شده است. روش پژوهش، نیمه آزمایشی و بر اساس طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است که برای اجرای پژوهش در ابتدا یک ناحیه به طور تصادفی از میان نواحی شش گانه آموزش و پرورش شهر اصفهان انتخاب و سپس دو آموزشگاه به صورت در دسترس انتخاب شدند. پس از تکمیل پرسشنامه چک لیست رفتاری کودکان - فرم والدین (CBCL) توسط والدین، تعداد ۳۰ نفر زوج از والدینی که بیشترین اختلالات درون سازی را از کودکانشان گزارش داده بودند و معیارهای ورود به پژوهش را نیز دارابودند انتخاب شدند و از آنها جهت شرکت داوطلبانه در جلسات آموزش درخواست همکاری گردید. این تعداد بر اساس انتخاب تصادفی در دو گروه ۱۵ زوجی آزمایش و کنترل قرار گرفتند. والدین گروه آزمایش،در ۶ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش مهارت های فرزندپروری مبتنی بر رویکرد راه حل مدار را دریافت کردند. بعد از پایان جلسات، از تمام نمونه ها یعنی هم گروه آزمایش و هم گروه کنترل که هیچگونه آموزشی دریافت نکرده بودند پس آزمون به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون من یو ویتنی و ویلکاکسون استفاده شد. بر اساس نتایج بدست آمده، در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون کاهش معنا داری در شدت اختلالات درون سازی مشاهده شد. نتایج بیانگر این مطلب است که تمام مولفه های اختلالات درون سازی کودکان به طور معناداری کاهش یافته است.

Keywords:

آموزش راه حل مدار , مهارت های فرزند پروری , اختلالات درون سازی