اثربخشی آموزش همدلی و همدردی بر کنش های همدلانه و همدردانه نوجوانان

هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش همدلی و همدردی بر کنشهای همدلانه و همدردانه نوجوانان بود. طرح پژوهشی تحقیق حاضر نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون - پس آزمون دو گروهی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانش آموزان پسر رده سنی ۱۲ تا ۱۶ سال محصل در حاشیه جنوب شهر مشهد بود که از این بین تعداد ۴۰ نفر از دانش اموزانی دارای همدلی و همدردی پایینی بودند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه ۲۰ نفری آزمایش و گواه جایگزین شدند و به پرسشنامه همدلی و همدردی در نوجوانان (AMES) در مراحل پیش ازمون و پس ازمون پاسخ دادند. تمام اطلاعات نیز به وسیله spss-۲۳ تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد که در آموزش همدلی و همدردی بین گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود دارد .(p>۰/۰۵) به طوری گروه آزمایش، در مولفه های همدلی شناختی، همدلی عاطفی و همدردی، میانگین نمرات بالاتری نسبت به گروه کنترل داشته اند که گویای این است که این گروه از میزان همدلی و همدردری بالاتری برخوردار شدند. در نتیجه آموزش همدلی و همدردی بر کنشهای همدلانه و همدردانه نوجوانان اثرگذار است و از این پروتکل میتوان به عنوان یک روش تکمیلی در درمان نوجوانانی که همدلی و همدردی پایینی دارند بهره جست.

Keywords:

همدلی , همدردی , نوجوانان