هویت فرهنگی پوشش در دهه های جمهوری اسلامی

پوشاک به عنوان یک شان انسانی و از ضروریات زندگی بشر، نمودی از هویت فرهنگی انسان به شمار می رود .که با دیگر مولفههای هویت رابطه تنگاتنگی دارد. اعضای هر جامعه از راه نشانه های نمادین جامه هایی که بر تن دارند، میان خود، نظامارتباطی فرهنگی ویژه ای برقرار می نمایند.گاهی ارزشهای نمادین موجود در اقوام های گوناگون در قالب لباس افراد،نمایان می گردد و نقش مهم و برجسته ای درپاسداری ازهویت اجتماعی و فرهنگی آنها و دوام بخشیدن بدان در طول زندگیتاریخی نسل ها ایفا می کند. هر قومی مطابق با فرهنگ خویش، پوشاک خود را انتخاب می کند. بنا براین، در هر گروهی نوعوکیفیت لباس افراد ، علاوه بر تطابق با شرایط اقتصادی، اجتماعی و اقلیمی آن جامعه ، تابع جهان بینی و ارزش های حاکم برفرهنگ ایشان نیز است. پوشاک در رمز گذاری ، تولید و بیان خلاقانه معانی در جامعه نقش مهمی را ایفا می کند . لباسعلاوه بر بیان اجزا هویتی ثابت ولایتغیر می تواند در راستای سرشت پویای جامعه تغییر شکل داده و دارای معانی عینی وضمنی متعدد شود. اجزالباس مانند کیفیت در اجزا،جنس و تزئینات ، با تحولات تاریخی جامعه روبه کمال است.در ایران بعداز انقلاب اسلامی،پوشش نماد هویت دینی وفرهنگی جامعه اسلامی را به خود گرفت و از ابتدا تاکنون دچار تغییراتی در دهههای مختلف تاریخ جمهوری اسلامی شده است که این تحولات برگرفته از حضور سردمدارانی است که حکومت را در برهه ازتاریخ انقلاب دردست می گیرند وهمچین رد پای نفوذ فرهنگی دشمنان در هویت پوششی زنان ومردان ایران از دهه ۷۰ وبعداز جنگ تحمیلی به خوبی نمایان است وتبدیل به معضل لاینحل برای جمهوری اسلامی شده است.

Keywords:

فرهنگ پوشش , انقلاب اسلامی , هویت فرهنگی , لباس ایرانی