مطالعه فرهنگی و جامعه شناختی پوشاک سنتی زنان ایران

تاریخ پوشاک بخشی از تاریخ تمدن است که در آن از تحولات، شکل و فرم لباس از زمان های دور تاکنون گفتگو می کند واین تحولات با تحولات دیگر تاریخی، اجتماعی و معیشتی مردم ارتباط مستقیم دارد. در هرحال منشا لباس هرچه باشد نکتهآن است که استفاده از لباس یک ضرورت است منتهی در هر موقعیتی یکی از ضرورت ها (زیباشناسی)، یا حفاظت درمقابلطبیعت ، اهمیت بیشتری پیدا می کند و بنابراین وضعیت پوشاک نیز در همین اساس دچار تغییراتی خواهد شد.روش مطالعه در این مقاله کیفی است و اطلاعات مورد نیاز به دو روش کتابخانه ای و مشاهده میدانی انواع پوشاک سنتیزنان گردآوری شده است. براساس این داده ها، تلاش شده جایگاه چهار عامل اساسی جغرافیا، فرهنگ، دین و شغل درپدیدارشدن انواع این پوشاک مطالعه و تاثیر آن ها بر الگوهای ساختاری و تزئینات بصری پوشاک مذکور بیان شود.فرض بر آناست که عوامل مذکور بر نوع طراحی و تزئین پوشاک زنان مناطق مختلف موثر بوده اند. نتایج نشان داده که مهمترینمولفه موثر بر فرم، طرح و بافت پوشاک زنان در مناطق کناره در یای جنوب ایران، جغرافیای طبیعی و پس از آن،دین است. جغرافیای فرهنگی و شغل نیز پس از دو عامل نخست، به ترتیب واجداهمیت اند.این پژوهش، با به کارگیری نظریه هایی از مکاتب کارکردگرایی (بکارآیی) و اشاعه (تراوش) به بررسی و تحلیل موضوع موردنظر (پوشاک زنان عشایر با توجه به تاثیرات اجتماعی اقتصادی، باورهای فرهنگی و اقلیم) می پردازد.در ادامه، جایگاهنظریات یاد شده در چارچوب تحقیق به اختصار بیان می گردد.

Keywords:

زنان عشایر , شرایط اقلیمی , زن ایرانی , فرهنگ , لباس سنتی