بررسی و تحلیل علل افول تفکر هنر سازه ای و جدایی سازه از معماری با بررسی دیدگاههای معماران و مهندسان سازه

معمار کلاسیک درتفکر لاهوتی و در پی پاسخگویی به نیازهای اسطوره ای و متافیزیک بشر همواره به طراحی فضاهایی در ابعاد غیرانسانی و آن جهانی اقدام نموده است بناهایی پایدار و مستحکم که علیرغم رعایت جنبه های زیبا شناختی آن پاسخگوی ابعاد سازه ای و ایستایی بنا نیز بوده است معماری در خدمت ساخت بناهای عظیم و باشکوهی است که دو جنبه سازه پایدار و هنر لاهوتی را همواره به همراه داشته است تفکری که تحت تاثیر انقلابات اومانیستی و تفکرات ناسوتی جهان بعد از قرون وسطی و بالاخص بعد از انقلابات اجتماعی و صنعتی جهان مدرن به یک باره رو به زوال گراییده و شکافی مابین دو عامل اصلی احداث بناها بوجود آمده است. این مقاله می کوشد با بررسی علل و عوامل افول این همجواری و با بررسی نظرات مهندسان سازه و معمار موثق بدنبال راهی جهت نزدیکی بیشتر این دو علم پرداخته و معماری سازه مند و سازه هنرمند را بعنوان بهترین پاسخ برای معماری بعد از مدرن با رعایت جنبه ه ا ی هنری فرهنگی و ساختاری جوامع توصیه کند.

Keywords:

هندسه , علم لاهوتی , اومانیسم , نیارش , معماری تخت آسمانه