عصمت غنی زاده - کارشناسی ارشد طراحی پارچه و لباس، گروه طراحی پارچه و لباس، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه علم و هنر، یزد، ایران
سیدمحمود طباطبایی - استادیار، گروه طراحی پارچه و لباس، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه علم و هنر، یزد، ایران

فرهنگ و میراث فرهنگی از جمله سرمایه های هر ملتی است. منسوجات نساجی که جزو میراث فرهنگی کشورها محسوبمی شوند، بنا به ماهیت ناپایدار خود نسبت به دیگر مواریث بشری در گذر تاریخ از بین می روند و برای بررسی تاریخچهمنسوجات نساجی باید در متون ادبی کهن و آثار نقاشی غارها و نگاره ها به جستجو پرداخت. در میان انواع منسوجات پارچهدیبای شوشتری از قدمت دیرینه ای برخوردار است. پارچه دیبای شوشتر بنا به ماهیت و کاربرد آن شباهت و تفاوت هایی بامنسوجات ابریشمین دارد. با توجه به شواهد و توصیف هائی که از دیبای شوشتری و پارچه های ابریشمی در منابع مکتوبآمده در می یابیم که پارچه های مذکور منسوجی ابریشمی و زربفت بوده که از روزگار شاپور دوم ساسانی با مهاجرت بافندگانسوری به ایران در شهر شوشتر توسعه یافته و تا دوران اسلامی با حمایت خلفا و حاکمان ایرانی تا قرن ها کاربرد داشته استکه در این مقاله به مطالعه تحلیلی و تطبیقی پارچه دیبای شوشتری و ابریشم می پردازیم.

دیبای شوشتری، ابریشم، ساسانیان دوره اسلام