بررسی شیوع و عوامل موثر بر رفتار تک فرزندی در بین زنان: مطالعه موردی در استان فارس

مقدمه: تک ­فرزندی به منزله عاملی در باروری خیلی پایین، می ­تواند جمعیت را در آینده با مشکل نرخ رشد منفی و عدم جایگزینی روبرو سازد. در مطالعه حاضر تلاش شد که شیوع و تعیین­ کننده­ های رفتار تک­ فرزندی در بین زنان استان فارس مطالعه شود. مواد و روش کار: تحقیق حاضر با استفاده از روش تحلیل ثانویه ۲ درصد از داده­ های خام سرشماری سال ۱۳۹۵ انجام شد. جامعه آماری شامل زنان دارای همسر ۴۹-۱۵ ساله­ با حداقل یک فرزند بود که تعداد ۱۵۰۷۶ نفر از آنها مورد بررسی قرار گرفت. مشخصه­ های فردی و سکونتی به­ عنوان متغیرهای مستقل استفاده شدند. برای تحلیل داده­ ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ بهره برد شده است. یافته ها: احتمال تک­ فرزندی در بین زنان با تحصیلات دانشگاهی و شاغل بیشتر از زنان با دیگر سطوح تحصیلی و خانه­ دار بود. سکونت در منازل آپارتمانی، استیجاری و نیز افزایش تعداد خانوارهای ساکن در یک مکان احتمال تک ­فرزندی را به­ طور معنی­ دار افزایش داده است. افزایش مساحت زیربنای واحد مسکونی به کاهش معنی­ دار در احتمال تک­ فرزندی انجامیده است. نتیجه گیری: یکی از سیاست­ های لازم جمعیتی برای تحقق باروری بالاتر از یک ­فرزند و رسیدن به باروری سطح جانشینی در استان، توجه به سیاست­ های حوزه مسکن خواهد بود. تداوم روند وضعیت فعلی مسکن می­ تواند سطح فعلی فرزندآوری استان را به سمت شیوع بیشتر تک ­فرزندی سوق دهد.

Keywords:

Women , Single Child , Housing Status , Employment Status , Education , زنان , تک فرزندی , وضعیت مسکن , وضعیت اشتغال , تحصیلات