نرجس ژاله رحمتی - کارشناس ارشد تکنولوژی معماری، دانشکده معماری، پردیس هنرهای زیبا، دا

طبیعت می‌تواند الگوهای شایان توجه برای طراحی معماری به دست دهد. معماران پیوسته در طول تاریخ به الگوبرداری از طبیعت در صورت‌های مختلف توجه داشته‌اند و در این راستا به راه‌حل‌های مختلفی دست‌یافته‌اند. امروزه نیز معماران سعی دارند تا فرم‌ها، ساختارها و فرایندهای ساخت و ساز طبیعت را بفهمند و با به کار بستن دانش حاصل از آنها بناهای خود را با دنیای طبیعی سازگار کنند. معماری امروز در این زمینه به روش‌های جدید روی آورده و به دستاوردهای نوینی رسیده است. یکی از مهمترین این دستاوردها، الگوبرداری از اصول سازه‌ای طبیعت است که در بعضی از موارد منجر به خلق آثار بدیع سازه‌ای و حتی سیستم‌های سازه‌ای جدیدی در معماری شده است.آثار معمارانی چون فرای اوتو، فیلیکس کندلا، سانتیاگو کالاتراوا، هاینز ایسلر، باکمینستر فولر و... همگی حاوی خلاقیت‌ها و نو‌آوری‌های بسیار ارزشمندی در زمینه طراحی سازه می‌باشند که ردپای طبیعت و اصول سازه‌ای حاکم بر آن را به خوبی می‌توان در این آثار مشاهده نمود. طراحی سازه‌ای باید با درک مفاهیم و اصول تأثیرگذار در شکل‌گیری سازه‌های طبیعی توأم شود. در این راستا ضروری است که روش‌های مقابله با نیرو و اصول بهینه‌سازی سازه در طبیعت برای طراحی سازه‌هایی کارا و زیبا مورد استفاده قرار گیرند. در این مقاله ابتدا اصول سازه‌ای طبیعت بررسی می‌شود. در ادامه الگوبرداری طراحان و مهندسین از طبیعت، در طراحی انواع سیستم‌های ساختمانی مورد بررسی قرار می‌گیرد.با بررسی سازه‌هایی که با الهام از ساختارهای طبیعی شکل گرفته‌اند، می‌توان به این نتیجه دست یافت که در این سازه‌ها شکل و ساختار انتخابی صرفا به لحاظ زیبائی یا جذابیت یک الگوی طبیعی انتخاب شده به دست نیامده است بلکه فرم‌ها بر اساس نیازها و شرایط و محدودیت‌های محیطی خود شکل گرفته‌اند

طبیعت ، اصول سازه‌ای‌، الگوبرداری، سیستمهای سازه‌ای