سعیده پرویزی - دانشجوی دکتری آبیاری و زهکشی، دانشگاه صنعتی اصفهان، کارشناس شرکت مهندسین مشاور آبگستران میهن، اصفهان، ایران
محسن براهیمی - دکتری مهندسی عمران، مدیر عامل شرکت مهندسین مشاور آبگستران میهن، تهران، ایران

تامین مواد غذایی برای جمعیت رو به رشد کشور و لزوم رسیدن به خودکفایی در تولیدات کشاورزی و امنیت غذایی ایجاب می نماید، میزان تولیدات بخش کشاورزی در کشور افزایش یابد. لازمه این امر تغییر در سیستم ها وروش های کشاورزی سنتی از جمله کشت های خاکی و باز و جایگزین نمودن روش های نوین و پربازده همچون کشت های هیدروپونیک می باشد. کشت هیدروپونیک با وجود نیاز به تخصص کافی و سرمایه اولیه نسبتا بالا در مقایسه با کشت های خاکی، مزایای متعددی مانند عملکرد بالا، نیاز به نیروی کار کم، عدم نیاز به رعایت تناوب کشت، کنترل علف های هرز، یکنواختی رشد گیاهان، حداقل اتلاف آب، عدم رقابت گیاهان برای آب و عناصر غذایی، امکان اعمال تامین مواد غذایی متناسب با نیازهای گیاهان، استفاده کمتر از مواد شیمیایی و در نتیجه سالم تر بودن محصولات کشاورزی دارد. در این پژوهش با در نظر داشتن مزایای متعدد سیستم های کشت هیدروپونیک، تاثیر عناصر غذایی مختلف بر عملکرد گیاهان در این سیستم به صورت موردی، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که بسته به نوع گیاه کاشت شده، نیاز غذایی بستر کشت متفاوت می باشد. برخی از خصوصیات فوق برای تمام بسترها وجود ندارد، لیکن این امکان وجود دارد که با آبیاری، کوددهی مناسب و استفاده از محلول های غذایی، برخی از نقص های آن ها جبران گردد. معمولا بسترهای تجاری از مخلوط دو یا چند ترکیب تولید می شوند تا برای صرفه جویی در هزینه های کود و آب به شرایط مناسب از لحاظ خصوصیات فیزیکی و شیمیایی برسند. دست یابی به بیشترین عملکرد گیاهان در محیط های هیدروپونیک منوط به تغذیه متعادل و تامین عناصر غذایی مورد نیاز گیاه به مقدار کافی است.

هیدروپونیک، ماده خشک، عملکرد، تغذیه