حسین رستمی احمدوندی - عضو هیات علمی و استادیار موسسه تحقیقات کشاورزی دیم کشور، ایستگاه سرارود، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی کرمانشاه، ایران
دانیال کهریزی - عضو هیات علمی و استاد گروه ژنتیک و به نژادی گیاه دانشکده علوم و مهندس کشاورزی، دانشگاه رازی کرمانشاه

موضوع های آب و کشاورزی در هر کشوری محور توسعه هستند و رفع چالش های پیش روی آن ها امری بسیار ضروری و حیاتی است. در حال حاضر تغییرات اقلیمی، بروز خشکسالی و وابستگی شدید به برخی محصولات مهم، بزرگ ترین چالش های توسعه کشاورزی در ایران به شمار می روند. دانه های روغنی، به عنوان بخش مهمی از گیاهان صنعتی، از جمله محصولاتی هستند که کشور ایران برای تامین نیاز خود به آن ها سالانه میلیاردها دلار ارز هزینه می کند. گیاهان روغنی مرسوم مانند سویا، کلزا و آفتابگردان، علی رغم مزیت های فراوان، محصولاتی هستند که برای تولید آن ها به مصرف بالای آب نیاز است. از این رو معرفی گیاهان دانه روغنی جدید که بتوانند در شرایط خشکسالی و در اراضی دیم عملکردی اقتصادی و رضایت بخش داشته باشند و کشاورزان از کشت آن ها استقبال کنند، می تواند یک راهکار موثر و راهگشا در این خصوص باشد. کاملینا بومی اروپا و آسیای جنوب است و سابقه کشت و کار آن به ۴۰۰۰ سال پیش برمی گردد. در زمان روم و یونان باستان کشت این گیاه به عنوان یک گیاه روغنی توسعه یافت. این محصول به صورت خالص و یا مخلوط با سایر محصولات کشت می شد. این گیاه دارای مزیت هایی نسبت به کلزا، از جمله نیاز کم به آب و مواد مغذی، سازگاری به شرایط نامطلوب محیط و مقاومت به آفات است. کاملینا گیاهی است که می توان با شرایط محیطی سرد و خشک خود را سازگار کند و در مناطق گرم نیز یافت شده است. همچنین این گیاه می تواند کمبود آب را، به عنوان یک تنش در اوایل فصل رشد، تحمل کند بررسی ها نشان می دهد که گیاه کاملینا محصول است که می تواند، در اراضی دیم یا در طی آبیاری تکمیلی، عملکردی اقتصادی داشته باشد.

خشکسالی، دانه های روغنی، آبیاری تکمیلی، کاملینا