ارزیابی عملکرد توده های مختلف سیر با روش های متفاوت آبیاری در منطقه سیستان

گیاه سیر Allium sativum L سطح زیر کشت گسترده ای در منطقه سیستان دارد.کشت این گیاه به دلیل تحمل به تنش کم آب نسبتا بیشتر نسبت به سایر سبزیجات و از طرح بازده اقتصادی مناسب، در منطقه سیستان رو به گسترش است به همین منظور در این مطالعه مقایسه عملکرد توده های مختلف سیر در شرایط متفاوت آبیاری در ایستگاه تحقیقات کشاورزی زهک انجام شد .در این تحقیق هشت توده سیر درآزمایش مزرعه ای به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصاد با سه تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند . دو سطح روش آبیاری (غرقاب و نواری)، به عنوانعامل اصل و هشت سطح توده سیر (گیلان، همدان، مازند ، حیرانی ، چینی ، تفرش، ارومیه و زابل) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند . نتایج نشان داد روش آبیاری نواری با وجود مصرف کمتر آب ( ۳۰ درصد ) باعث افزایش عملکرد توده های مختلف سیر شده است. بررسی همبستگی با استفاده از روش پیرسون نشان داد که عملکرد همبستگی مثبت را با عرض برگ، وزن سیرچه، عرض سیرچه، قطر غده و وزن غده داشته اسب. همچنین، در بین توده های مورد بررسی ، توده های مازندران (با عملکرد ۴۳۷۲ و ۳۶۴۴ کیلوگرم در روش های نواری و غرقابی ) و چین مازندران (با عملکرد ۳۸۸۹ و ۳۶۹۵ کیلوگرم در روش های نواری و غرقابی ) بیشترین عملکرد را در هر دو روش آبیاری نشان دادن . بنابراین استفاده از روش آبیاری نواری برای کشت سیر توده های مازندران و چینی در منطقه سیستان پیشنهاد می شود.

Keywords:

و Allium sativum , توده های سیر , عملکرد , آبیاری , سیستان