بررسی تاثیر بخش صنعت بر کاهش فقر در کل استانهای ایران

در این پژوهش، تاثیر بخش صنعت بر کاهش فقر در کل استانهای ایران بررسی می‏ شود. بدین منظور، ابتدا شاخص شدت فقر در مناطق شهری استانهای کشور اندازهگیری می‏ شود، سپس ارزش ‏افزوده فعالیتهای صنعتی ده نفر کارکن و بیش‏تر در سطح کدهای دو رقمی ISIC جمع‏ آوری می‏ شود. در نهایت، با استفاده از الگوی خودتوضیح‏ برداری پانلی (Panel-VAR)، اثرهای بخش صنعت بر فقر در کل استانهای کشور در دوره ۱۳۸۳ تا ۱۳۹۴ ارزیابی می‏ شود. نتایج پژوهش بیانگر این واقعیت است که در استانهایی با بهرهوری بالای کارگاههای صنعتی، شدت فقر مقدار پایینی دارد. از این‏رو، در سطح بهرهوری بالای کارگاههای صنعتی، بین بخش صنعت و فقر رابطه معناداری وجود دارد. همچنین، نتایج حاکی از آن است که در رابطه علی، فقر علیت گرنجری رشد بخش صنعت نیست، شوک ارزش ‏افزوده فعالیتهای صنعتی بر فقر در لحظه وقوع شوک اثری ندارد، و این‏که در تجزیه واریانس، ارزش‏ افزوده فعالیتهای صنعتی، شدت فقر شهری را کم‏تر توضیح میدهد. بنابراین، نتایج حاصل از کاربرد رویکرد خودتوضیح ‏برداری پانلی بیانگر اثرهای اندک ارزش ‏افزوده فعالیتهای صنعتی با ده نفر کارکن و بیش‏تر بر شدت فقر شهری است. با توجه به نتایج به‏ دست‏ آمده، این پژوهش دارای راهکارهای اجرایی و پژوهشی است.  

Keywords:

Poverty Severity , Value Added of Industry , Panel VAR Approach , Pro ductivity of Industrial Workshops , Granger Causality. , شدت فقر , ارزش افزوده صنعت , رویکرد Panel-VAR , بهرهوری کارگاههای صنعتی , علیت گرنجری.