مدل همراهی دانشآموزان دبستانی در سفر تحصیلی توسط والدین شاغل؛ با تاکید بر متغیرهای پنهان

کاهش سفرهای فعال و مستقل مسئله مشترک کلانشهرهایی است که در آن خودروی شخصی بر گزینههای دیگر ترجیح دارد. در بیش‏تر سفرهای تحصیلی، کودکان به همراه یکی از والدین تا مدرسه همراهی میشوند. این امر میل به استفاده از حملونقل همگانی و شیوههای فعال (پیادهروی یا دوچرخهسواری) را کاهش می‏ دهد و بیش‏تر سفرها با خودروی شخصی والدین انجام میشود. پژوهش حاضر علاوه بر متغیرهای اقتصادی ـ اجتماعی و ویژگی‏ های سفر به شناسایی اثر متغیرهای پنهان روانشناختی والدین شاغل شامل نگرش، هنجار، کنترل رفتاری درکشده، و قصد همراهی دانشآموزان دبستانی تا مدرسه میپردازد. با بررسی بیش از ۱۶۰۰ مدل انتخاب گسسته از نوع لوجیت رتبهای بر دادههای ۴۰۰۰ پرسشنامه از مدارس دولتی و غیردولتی دخترانه و پسرانه شهر تهران که به روش طبقهبندی تعیین می‏ شوند، نتایج نشان می ‏دهد که متغیرهای مسافت درک‏ شده تا مدرسه، تشابه زمان شروع و مسیر سفرهای کاری و تحصیلی، قصد همراهی، کنترل رفتاری درکشده، و تعداد دفعات استفاده از خودروی شخصی برای رفتن به مدرسه در مدل نهایی معنادار هستند. بنابراین، افزایش انگیزه از طریق آموزش به والدین در زمینه مسائل زیستمحیطی و ترافیکی، تشویق به برنامههای پیادهروی دستهجمعی کودکان با نظارت بزرگترها، ایجاد شهرکهای مسکونی نزدیک به محل کار والدین و مدرسه فرزندان، و ایجاد مسیرهای ایمن برای پیادهروی و دوچرخهسواری میتواند موجب افزایش احتمال استفاده بیش‏تر از حملونقل فعال دانشآموزان به مدرسه شود.

Keywords:

Escorting School Trip , Latent Psychological Variables , Escorting School Trips , Discrete Behavioral Choice Models , Traffic Issues. , سفر دانشآموزان دبستانی , متغیرهای پنهان روانشناختی , مدلهای انتخاب گسسته رفتاری , همراهی دانشآموزان در سفرهای تحصیلی , مسائل ترافیکی.