بررسی تاثیر نوع ریزدانه بر بهسازی بیولوژیکی خاک ماسهای

در بسیاری از مناطق در سراسر جهان پیدایش روشهای جدید و سازگار با محیطزیست برای بهسازی خاکها در حال افزایش است. استفاده از سیمانتاسیون زیستی بهوسیله رسوب میکروبی کربناتکلسیم (MICP) برای بهبود خصوصیات مکانیکی خاکهای ضعیف، روشی است که از طریق هیدرولیز اوره بهوسیله باکتری حاوی آنزیم اورهآز و در حضور یونهای کلسیم محلول منجر به ترسیب کربناتکلسیم بین دانههای خاک و درنتیجه اتصال بین آنها میشود. در این پژوهش با بهسازی خاک ماسه انزلی (با ریزدانه بسیار اندک و کمتر از یک درصد) و مخلوطهای جداگانه آن با یک نوع خاک ریزدانه چسبنده و یک نوع خاک ریزدانه غیرچسبنده در درصد وزنی ۳۰ بهروش MICP و با استفاده از آزمایش برش مستقیم کوچک مقیاس (۶×۶) برای ارزیابی پارامترهای مقاومتی خاک، به بررسی تاثیر افزایش ریزدانهها بر روند بهسازی خاک ماسه انزلی پرداختیم. متوسط تنش برشی حداکثر نمونههای بهسازیشده حاصل از تنشهای قائم ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ کیلوپاسکال نشان میدهد که افزایش ریزدانه چسبنده سبب کاهش مقاومت برشی متوسط نمونه بهسازیشده بهمیزان ۹/۱۱ درصد در مقایسه با ماسه انزلی شده است، درحالیکه با افزایش ریزدانه غیرچسبنده مقاومت برشی متوسط نمونه بهسازیشده نسبتبه ماسه انزلی ۸/۲۰ درصد افزایش یافته است. در آنالیزهای SEM و EDX که از نمونه خاک ماسه انزلی در شرایط قبل و بعد از بهسازی گرفته شده است، وجود عناصر تشکیلدهنده رسوب کربناتکلسیم در نمونه بهسازیشده تایید شده و همچنین توزیع مناسب آن در بین دانههای خاک مشاهده شدهاست

Keywords:

Biocementation , clayey sand , soil improvement , microbially induced carbonate precipitation (MICP) , silty sand. , سیمانتاسیون زیستی , ماسهرسدار , بهسازی خاک , رسوب میکروبی کربناتکلسیم , ماسهسیلتی.