ارزیابی شکنندگی لرزه‎ای سازه‎های فولادی جداسازی شده با جداگرهای آونگی اصطکاکی تحت زلزله‎های حوزه دور

در مطالعه پیش رو شکنندگی لرزه‎ای و احتمال خرابی سازه‎های فولادی قرار گرفته بر روی انواع جداگرهای آونگی اصطکاکی مورد بررسی قرار گرفته است. این جداگرها عبارتند از جداگر آونگی اصطکاکی تکی، آونگی اصطکاکی دوگانه و آونگی اصطکاکی سه‎گانه. جهت مقایسه رفتار این جداگرها، زمان تناوب موثر به عنوان یکی از مهمترین خصوصیات جداگر انتخاب شده و جداگرها طوری طراحی شده‎اند که زمان تناوب مساوی با هم داشته باشند. سپس با در نظر گرفتن عدم قطعیت‎های موجود در یک سازه جداسازی شده نظیر عدم قطعیت رکورد زلزله، مدلسازی، طراحی و خصوصیات مصالح در چارچوبی احتمالاتی به بررسی مقایسه‎ی شکنندگی لرزه‎ای انواع جداگرهای پاندولی اصطکاکی پرداخته شده است. زمان تناوب موثر جداسازی بین ۳ تا ۵ ثانیه متغیر در نظر گرفته شده و همچنین دو نوع روسازه فولادی دارای قاب خمشی فولادی ویژه به تعداد طبقات ۳ و ۶ طبقه بر روی این جداگرها قرار گرفته‎اند. این دو سازه نمایانگر سازه‎های کوتاه مرتبه و میان مرتبه جداسازی شده مطابق با دستورالعمل HAZUS می‎باشند. در ادامه تحلیل‎های دینامیکی فزاینده غیر خطی بر روی مدل‎ها انجام شده و عملکرد سیستم‎ها در سطوح خرابی مختلف یعنی سطوح خفیف، متوسط، گسترده و فرو ریزش در قالب منحنی شکنندگی برای اجزای سازه‎ای و غیر سازه‎ای مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه نشان داده شده که تمامی مدل‎ها بر اساسFEMA P-۶۹۵ دارای کفایت در طراحی و احتمال فرو ریزشی کمتر از ۱۰ درصد هستند. همچنین عملکرد بهتر و احتمال خرابی کمتر سازه قرار گرفته بر روی جداگر آونگی اصطکاکی سهگانه نسبت به دو نوع دیگر مشهود است. میزان افزایش حاشیه ایمنی فروریزش در جداگر TCFP با افزایش زمان تناوب از ۳ به ۵ ثانیه تا حدود ۷۰ درصد مشاهده شده است

Keywords:

پل , ریسک , تعمیر و نگهداری , خرابی , هزینه تعمیر و نگهداری