ارزیابی مدل هیدرولوژیکی - هیدرولیکی SWMM در مدیریت روانابهای شهری (مطالعه موردی: منطقه ۱۲ شهرداری تهران)

در مناطق شهری بخش زیادی از زمین به وسیله سطوح نفوذناپذیر پوشیده شده که این امر منجربه تشکیل رواناب سطحی و باعث بروز سیل و آبگرفتی در سطح شهرها میشود. برای انجام این تحقیق که در منطقه ۱۲ شهرداری تهران انجام شد با استفاده از پارامتر بارندگی و ویژگی های فیزیکی حوزه از طریق مدل هیدرولوژی – هیدرولیکی، SWMM میزان رواناب سطحی در دوره بازگشتهای مختلف برای سه کانال خیام، شهرداری و ۱۷ شهریور در منطقه مورد مطالعه برآورد گردید. سپس از طریق ۴ رخداد بارندگی در روزهای ۲۱/۸/۹۴، ۱۰/۹/۹۴، ۲۰/۱۱/۹۴ و ۳۰/۱/۹۵، مدل با استفاده از ۳ آماره نش-ساتکلیف، ریشه مربع خطا و BIAS مورد ارزیابی قرار گرفت که نتایج نشان از کارایی مدل در برآورد رواناب سطحی دارد. نتایج حاصل از آنالیز حساسیت نشان داد که درصد مناطق نفوذناپذیر بیشترین تاثیر و درصد مناطق نفوذ ناپذیر بدون ذخیره سطحی کمترین تاثیر را در ایجاد دبیهای اوج دارند. از آنجایی که تونل ۱۷ شهریور در شرقیترین قسمت منطقه مورد مطالعه توان عبور رواناب با دوره بازگشت ۲۰ سال به بالا را ندارد لذا ابعاد کانال باید مورد بازنگری قرار گیرد که از روش سعی و خطا حالت بهینه توان عبور جریان از کانال برآورد گردید. به طور کلی میتوان نتیجه گرفت که مدل SWMM دقت مورد نیاز برای شبیهسازی رواناب شهری و به تبعیت از آن طرحهای مدیریت رواناب شهری و طراحی شبکه جمع آوری آبهای سطحی در مناطق شهری را دارد.

Keywords:

شبکه جمع آوری رواناب , رواناب سطحی , مدل SWMM