بررسی الگوهای تراکمی توسعه عمودی مسکن(بلندمرتبهسازی) و تحلیل اثرات آن بر کیفیت زندگی (نمونه موردی: ناحیه۳ منطقه۲۲ تهران)

مسکن یکی از نیازهای اولیه و اساسی انسان است که توجه به نحوه تامین نیاز به مسکن، کیفیت مسکن، دسترسی به مسکن مناسب و قابل زندگی برای تمامی اقشار جامعه از مهمترین اهداف انواع برنامههای شهری بوده و از بحثهای جدی در رویکرد کیفیت زندگی محسوب میشود. از انواع الگوهای مسکن، الگوی بلندمرتبهسازی هست که در دهههای اخیر بهطور جد در دستور کار مدیریت شهری قرارگرفته است و در صورت عدم برنامهریزی و مدیریت اثرات آن، میتواند کیفیت زندگی ساکنین را تحتالشعاع خود قرار دهد. هدف این پژوهش، مطالعه رابطه کیفیت زندگی با الگوهای تراکمی توسعه عمودی مسکن و ارزیابی اثرات تراکم بر ابعاد، معیارها و شاخصهای کیفیت زندگی در ناحیه ۳ منطقه ۲۲ شهر تهران است. این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و روش آن توصیفی-تحلیلی است. برای دستیابی به اهداف و پاسخ به سوالات از آمار توصیفی، آزمون تی تک نمونهای و همبستگی اسپیرمن در نرمافزار SPSS بهره گرفته شد. نتایج نشان میدهد کیفیت در الگوی تراکم کم با میانگین ۲۶/۳ نسبت به سایر الگوها دارای وضعیت قابل قبولی است. از مهمترین نتایج آزمون اسپیرمن، همبستگی مولفه تراکم باکیفیت زندگی منفی(۸۳/۰- = r)محاسبه شد و اثبات گردید با افزایش تراکم، کیفیت زندگی کاهش مییابد.

Keywords:

الگوهای تراکم , توسعه عمودی , مسکن , کیفیت زندگی , کلانشهر تهران